Özet:

Kur’ân-ı Kerim, hem İslâm dininin hem de İslâm düşüncesi alanında ortaya konulan ilmî çalışmaların temel kaynağıdır. Bu nedenle bir kelimenin Kur’ân’da nasıl istihdâm edildiği meselesi, vokabüleri yönünden Kur’ân’a bağlı olan İslâm ilimlerinin konu, yöntem ve hedeflerinin tespit edilmesi açısından son derece önemlidir. Bu anlamda geniş bir anlam yelpazesi ile Kur’an’da istihdam edilen kavramlardan biri de hak kelimesidir. Hak sahip olduğu anlam biçimleri ile bir tarafta Müslümanların din ve düşünce dünyalarını, niyet ve hareket tarzlarını etkilemiş öte yanda İslam düşüncesi ile irtibatlı ilimlerin anlama gelenekleri içinde farklı anlam boyutları kazanmıştır. Kelâm ilminde, eşyânın hakikati bağlamında felsefi-teolojik bir zeminde ele alınmıştır. İslâm Hukuku’nda normatif ilkelerin temel ve nesnel idesi olarak yer bulmuştur. Tasavvufta bâtınî alanı daha çok vurgulayan ezoterik bir anlam biçimiyle işlenmiştir. Belâgât ilimlerinde, lafız ve mana ilişkisi içerisinde incelenmiştir. Bu yüzden günümüzde hak kelimesinin anlam biçimlerini tespit etmek isteyen araştırmacılar için geniş bir literatür bulunmaktadır. Bununla birlikte Kur’ân’da geçen bir kelimenin anlamlarına hızlı bir şekilde ulaşmak isteyenler için Vücûh ve Nezâir kitapları temel başvuru kaynakları arasındadır. Fakat bu kitaplar Kur’ân’daki bütün kelimeleri kapsamadıkları gibi ele alınan kelimelerin bütün anlamlarını da içermemektedir. Bu bağlamda geniş bir literatür içinde kullanılmasına rağmen Vücûh ve Nezâir kitaplarında bütün anlamlarına yer verilmeyen sözcüklerden biri de hak kelimesidir. Bu tespitlerle gerekçelendirilmiş metnimizde ilk olarak Kur’ân’da hak kelimesinin anlam biçimleri hakkında bilgi verilmiştir. Daha sonra hak kelimesinin, vücûh ve nezâir kitaplarında yer almayan hikmet ve yasa anlamları Mâturîdî ve Zemâhşerî’nin görüşlerinden yola çıkarak tespit edilmiş ve kelimenin anlam biçimlerine eklenmiştir.

Anahtar Kelimeler: