Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
48
İndirme
6
Sanat, klasikten moderne felsefenin daima tartıştığı kavramlardan biridir. Felsefe ise sanatta, sanatın imkânlarıyla yeniden var olur. XX. Yüzyılın en özgün filozoflarından Gilles Deleuze’ün eserlerinde sanatçı ve filozof fikirler inşa etmeleri bakımından benzerdir. Ne var ki sanatçının yöntemiyle filozofun yöntemi birbirinden farklıdır. Sanatçı algılamları ve duygulamları harekete geçirerek, filozof kavramları kullanarak fikirler icad eder. Bir sanatçı olarak yönetmen ise algılamları ve duygulamları, sinemaya özgü araçları kullanarak imgeler biçiminde dışavurur. Bu makale Türkiye Sinemasının iki auteur yönetmenine ait Yeraltı (Zeki Demirkubuz, 2012) ve Şarkı Söyleyen Kadınlar (Reha Erdem, 2013) filmlerini, Deleuze’ün imge kategorileriyle karşılaştırmayı, bu yöntemle iki yönetmenin filmlerinde sinemaya özgü araçları kullanarak Deleuze’ün vurguladığı biçimiyle algılamlar ve duygulamlar yoluyla fikirler kurduğunu göstermeyi amaçlamaktadır. Bu nedenle araştırma yapılırken öncelikle Deleuze’ün felsefesinde sanatla ilgili fikirleri incelenmiştir. Deleuze, sinema felsefesinde kullandığı bazı kavramları tarihsel olarak öncelikle sanat felsefesiyle ilgili çalışmalarında tartışmaya açmıştır. Deleuze’ün sanat felsefesinin gelişimi, Deleuze’ün çalışmaları kapsamında kronolojik bir biçimde ele alınmıştır. Deleuze için sanat, felsefe ve bilim gibi düşünme etkinliklerinden biridir. Kronolojik literatür incelemesi Deleuze’ün felsefesinin, onun sanat felsefesiyle ilgili düşüncelerinden ayrılamayacağını, sinemayla ilgili fikirlerinin de bu bağlamın özgün bir parçası olduğunu göstermektedir. Ardından Deleuze’ün Sinema I: Hareket İmge’de tartıştığı imge sınıflandırmasına “itki imgeler” bağlamında değinilmiştir. Deleuze için filmlerin sinematik bir düşünme etkinliği gerçekleştirebilmesi imgeler icad etmesine bağlıdır. İtki imgelerin birleştirici kavramları “kökensel dünya” ve “oluş”tur. Bu nedenle adı geçen filmlerdeki mizansen, oyunculuk ve dil gösterenleri Deleuze’ün itki imgeler ve onların birleştirici kavramları aracılığıyla çözümlenmiştir. Bunun sonucunda yönetmenlerin, Deleuze’ün itki imgelerini filozofun tartışmaya açtığı kavramlarla birlikte sinematik olarak inşa ettiği ortaya konulmuştur. Film yönetmenlerinin, kategorik insan tanımını mizansen, oyunculuk ve dil gösterenlerini kullanarak tartışmaya açtığı sonucuna varılmıştır.
Art is one of the concepts from classical to modern philosophy that is always discussed. Philosophy is re-existing in art, with the possibilities of art. The XX. It is similar in the works of the most original philosophers of the century, Gilles Deleuze, in terms of building artists and philosophers ideas. The method of philosophy is different from the method of the artist. The artist invents ideas using philosophical concepts by moving perceptions and emotions. As an artist, the director exhausts his perceptions and emotions in the form of images using the instruments that are specific to the cinema. This article aims to compare the films of the two authors of the Turkish Cinema, Yeraltı (Zeki Demirkubuz, 2012) and the Song Saying Women (Reha Erdem, 2013) with Deleuze's image categories, with this method to show that the two directors have created ideas through perceptions and emotions in the way Deleuze emphasizes, using the instruments that are specific to the cinema in the films. Thus, when research was done, the ideas of art were first studied in Deleuze's philosophy. Deleuze has opened some of the concepts he uses in film philosophy to the debate historically, primarily in his work on art philosophy. The development of Deleuze’s art philosophy has been chronologically addressed within Deleuze’s work. It is one of the thinking activities such as art, philosophy and science for Deleuze. The chronological literature study shows that Deleuze’s philosophy cannot be separated from his ideas about the art philosophy, and his ideas about the cinema are also an original part of this context. Then Deleuze's film I: Movement Imge's image classification was referred to in the context of "ex images". The fact that films for Deleuze can realize a cinematic thinking effect depends on the imagination of images. The unifying concepts of the imagery images are the "cultured world" and "existence". Therefore, the mizansen, acting and language demonstrations in the named films have been resolved through Deleuze's impulsive images and their unifying concepts. As a result, it is revealed that the directors built Deleuze's impulsive images cinematically along with the concepts that the philosopher opened to the debate. The film directors have concluded that the categorical human definition is opened to discussion using mizansen, acting and language exhibitors.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
