Özet:

Toplum ve millet ile ilgili her gelecek tasarımı geçmişi hesaba katmayı gerektirir. Hatta bu bakımdan toplum ve millet meseleleri ile ilgili tarih yazımları paradoksal bir biçimde geleceği dikkate alarak geçmişin yeniden yorumlanması ve geleceğe ışık tutması açısından önemsenir. Bu minvalde Yahya Kemal’in veciz ifadesi “geçmişteki ati” motto deyişi dikkate değerdir. Bu çalışmada sondan geriye doğru başta İsmet Özel’in “İstiklal Marşı Derneği” çatısı altında sarf ettiği düşüncelerinden kalkarak, Nurettin Topçu üzerinden Mehmet Akif Ersoy’a doğru kesintisiz milli bir düşünce çizgisinin izi sürülmektedir. M. Akif’te “tek dişi kalmış canavar” metaforu ile biçimlenen modern dünya eleştirisi, Nurettin Topçu ve İsmet Özel’de “dünya sistemi” çerçevesinde, ulus-devletlere yönelen küresel baskılar bağlamında daha sistematik anti emperyalitst bir düşünceye evirilmiştir. İstiklal Harbi’nin kazanılmasında çok önemli bir motivasyon kaynağı olan ve “kahraman orduya” atfedilen “İstiklal Marşı”mızın aynı zamanda günümüzde toplum ve millet olarak karşı karşıya olduğumuz küresel taarruzları geri çevirebilecek fikri tohumları içinde barındırdığı düşünülmektedir. Bu çerçevede Akif’in Fikirlerinin billurlaştığı İstiklal Marşı, Türkiye toplumunun toplumsal bütünleşmesinde bir “istinat yeri” ya da “mutabakat metni” olarak en üst ve geniş çerçevede toplumsal uzlaşma çatısı olarak yeniden değerlendirmeye sunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler: