Görüntüleme
115
İndirme
28
Birinci Dünya Savaşı’nı fiilen bitiren barış antlaşmalarının sonuncusu, Lozan’da 24 Temmuz 1923’te imzalanmıştır. Bu sürece giderken taraf devletlerden Fransa, Britanya’nın baskıları veya değişen hükümet politikaları sebebiyle Türkiye ile yakınlaşmasını kimi zaman geciktirmiştir. Ankara hükümetine, İngiltere karşısında denge unsuru olarak yakınlaşmak mecburiyetinde kalan Fransa, Mudanya ve Lozan dönemlerinde İngiltere’nin piyon olarak kullandığı Yunan tezini desteklememiş adeta İngiliz menfaatlerine karşı çıkmıştır. Bununla birlikte Fransa, 143 madde ve çok sayıda ek protokolden oluşan bu antlaşmayı kendi milli meclisine gecikmeli sunmuştur. Antlaşmanın bir yıl geciktirilerek Fransız meclisine getirilmesi bazı milletvekilleri tarafından Raymond Poincaré hükümetinin önemli bir kusuru olarak görülmüştür. Mecliste söz konusu antlaşmanın genelde aleyhine hararetli tartışmalarla dolu bir celse gerçekleşmiştir. Fransız Meclis müzakere tutanaklarında, Suriye/İskenderun sancağı, yabancı okullar, borçlar meselesi gibi bazı konularda Şark Meselesi bağlamında ciddi itirazlar görülmüştür. Fransız parlamentosunun, 13. yasama döneminin 25 Ağustos 1924 tarihli birleşiminin 43. oturumunda yapılan müzakere tutanaklarında, Lozan Antlaşması’nın maddeleri bölümler hâlinde tartışılırken aynı zamanda Türk tarafının şiddetle reddettiği Sevr Antlaşması’nın ilgili hükümleriyle karşılaştırılması bazı milletvekillerinin olumsuz yönde oy vermesine yol açmıştır. Fransız meclisinde, Türk-Fransız İtilâfnamesini (Ankara’da 20 Teşrinievvel 1337-1921) imzalamış, Sakarya Meydan Muharebesinden sonra da bizzat Mustafa Kemal ve hükümet yetkilileriyle yakın temas kurmuş bir politikacı olarak Franklin Bouillon Fransız Dışişleri Komisyon Başkanı sıfatıyla Lozan Antlaşması hakkında olumlu konuşmalar yapmıştır. Fransız milletvekillerinin ise alabildiğine sert bir biçimde eleştirdikleri bu antlaşma için, Fernand Enderand gibi bazı vekiller Avrupalı milletleri memnun etmeyen bir anlaşma olarak değerlendirmiş ve anlaşmaya kaybolan hayaller adını vermek istemiştir. Bu çalışmada, Fransız milletvekillerinin Fransız Milli Meclisi’nde Lozan Barış Antlaşması’na dair yaptıkları görüşmelerin, münakaşaların ve münazaraların yer aldığı Journal Officiel de la République Française Débats Parlementaires (Fransız Cumhuriyeti Resmî Gazetesi Meclis Tartışmaları) zabıtları başta olmak üzere Fransız matbuatının Lozan’a yaklaşımları ele alınmıştır.
The last of the peace treaties, which actually ended the First World War, was signed in Lozan on 24 July 1923. During this process, the parties have sometimes delayed their approach to Turkey due to the pressure of France, Britain or the changing government policies. France, which was forced to approach the Ankara government as a balance element against Britain, opposed the British interests that did not support the Greek thesis that Britain used as a pioneer in the periods of Mudanya and Lozan. However, France has delayed the treaty, which consists of 143 articles and a number of additional protocols, to its national parliament. The treaty was brought to the French parliament with a year of delay and was seen by some parliamentarians as a major defect for the Raymond Poincaré government. In the parliament, the treaty on the subject was often full of harsh discussions. In the negotiations of the French parliament, serious objections have been seen in the context of the Song issue on some issues such as the Syrian/Alexander sanctuary, foreign schools, debt issues. The 13th legislation of the French Parliament was adopted on 25 August 1924. In the negotiating positions held at the meeting, the articles of the Lozan Treaty were discussed in sections while the comparison with the relevant provisions of the Sevr Treaty, which the Turkish side strongly rejected, has led to some members of the parliament to vote in the negative direction. In the French parliament, he signed the Turkish-French Alliance (20 Thashrinievvel in Ankara 1337-1921) and, as a politician who was in close contact with Mustafa Kemal and government officials after the Sacaria Square Battle, Franklin Bouillon, as the chairman of the French Foreign Affairs Commission, made positive speeches about the Lozan Treaty. For the treaty that the French parliamentarians strongly criticized that it could get, some advocates like Fernand Enderand have regarded the European nations as an unhappy treaty and wanted to name the missing dreams. This study discussed the approaches of the French parliament to Lozan, mainly by the Journal Officiel de la République Française Débats Parlementaires, in which the discussions, disputes and disputes on the Lozan Peace Treaty were included in the French National Assembly.
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
