Özet:

Toplumcu Gerçekçi (Sosyalist realist) edebiyat temelde, sanat yoluyla halkın sorunlarının dile getirilmesini amaçlarken diğer taraftan sanatı ideolojik bir aygıt kabul ederek sosyalist, komünist yapıyı desteklemek için bir araç olarak görür. Toplumcu gerçekçi Türk şiiri ise 835 Satır(1929)’daki şiirlerinin ardından 1930’lardan itibaren Rus fütürizmini yakından takip eden Nâzım Hikmet aracılığıyla gelişmeye başlar. Mutlak özgürlüğü vadettiğini düşündüğü sosyalist düzene ulaşmak için bu düzeni engelleyen tüm dinamiklerle çatışma içine girer. Kuşkusuz bunlar içinde en kuvvetli olan da devlettir. İncelemeye esas olan Hasan Hüseyin de dâhil olmak üzere Nâzım Hikmet’ten sonra gelen toplumcu şairlerin hemen hepsi “devlet”i yenilmesi ya da ıslah edilmesi gereken bir hürriyet kısıtlayıcısı olarak görür. İncelemede Hasan Hüseyin’in bütün şiirleri değerlendirme altına alınacak ve sanatçının bireyin devletle ve otoriteyle olan ilişkisine nasıl yaklaştığı ve devlet algısının toplumcu şiirin geneli içindeki yerinin ne olduğu tespit edilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: