Görüntüleme
203
İndirme
35
Sesli Dinleme
2
Bu makalede Platon, Aristoteles ve Augustinus’un zaman konusunda benimsedikleri ortak görüşlerin yanında, onun varlığı ve mahiyeti bağlamında birbirinden ayrıldıkları noktalar değerlendirilmiştir. Platon ve Aristoteles, zamanın hareket temelli bir tür ölçü/sayı olduğu ve varlığı açısından nesnel bir gerçekliğe sahip olduğu hususunda benzer bir kuram geliştirmişlerdir. Bununla birlikte Platon mitolojik bir anlatıya bağlı olarak zamanın yaratılmış olduğunu savunurken; Aristoteles daha bilimsel sayılabilecek bir yaklaşımla onun yaratılmadığını ve dolayısıyla ezeli ve ebedi olduğunu iddia etmiştir. Öte yandan Augustinus ise sadece teolojik kaygılarla zamanın Tanrı tarafından yaratıldığını belirtmekle kalmamış aynı zamanda zamanın hareketle ilişkilendirilmesine karşı çıkmış ve onun insan zihninde hafıza, algılama ve beklenti anlamında ruhun bir ölçümü olarak var olduğunu ileri sürmüştür. Zaman konusunda hafıza ve beklentiye yaptığı vurgu ve zamanın hareketle ontolojik anlamda ilişkilendirilmesine karşı itirazı Augustinus’un zamanı zihni bir gerçeklik (öznel zaman) olarak kavradığı şeklinde okunabilir. Platon ve Aristoteles’in ontolojik anlamda zamanı nesnel ve mutlak bir gerçeklik olarak kavradıkları yerde, Augustinus’un onu teolojik kaygılarla zihni bir gerçeklik olarak temellendirdiği söylenebilir. Bu çalışmada ayrıca üç filozofun kuramları ekseninde ontolojik ve teolojik kaygıların zaman kavramının anlaşılmasına doğrudan etki ettiği ve zamanın gerek varlığı gerekse gerçekliği açısından farklı biçimlerde temellendirildiği iddia edilecektir.
In this article, in addition to the common opinions adopted by Platon, Aristotle and Augustine on time, the points of distinction in the context of his existence and nature are assessed. Platon and Aristotle have developed a similar theory that time is a kind of measure/number based on movement and has an objective reality in terms of its existence. However, while Platon argued that time was created according to a mythological narrative, Aristotle argued that it was not created by a more scientific approach, and that it was thus obsessive and eternal. On the other hand, Augustine not only pointed out that the time was created by God with theological concerns, but also opposed the association of time with movement, and claimed that it existed in the human mind as a measure of the spirit in the sense of memory, perception and expectation. His emphasis on memory and expectation on time and his opposition to the association of time with movement in the ontological sense can be read in the form that Augustinus perceives the time as a mind reality (subjective time). Where Plato and Aristotle perceived the time as an objective and absolute reality in the ontological sense, it can be said that Augustine founded it as a mind reality with theological concerns. In this study it will also be claimed that on the axis of the three philosophical theories ontological and theological concerns directly influence the understanding of the concept of time and that time is based in different forms in terms of reality if necessary.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
