Özet:

Türkiye’de İngilizce dil eğitimindeki Avrupa politikasına dayalı ulusal uygulamalar temel olarak, hayat boyu öğrenme perspektifinden öz değerlendirme, kültürel çeşitlilik ve öğrenci özerkliği gibi üç eğitimsel prensibi gerektiren ve eylem odaklı bir yaklaşıma dayanan ADÖÇEP odaklıdır. Böyle bir sistemde sınıftaki öğrencilerin okul ortamları içindeki ve dışındaki kişisel iletişim ihtiyaçları için bağımsız dil kullanıcıları olarak görülmesi beklenmektedir. Bu yüzden İngilizce dili çalışmak için “bir ders” olarak değil, özellikle diğer kültürlerin temsilcileri ile iletişimsel amaçlar için konuşma ve kullanmaya yönelik “bir dil” olarak kabul edilmektedir. Öğretmenlere öğrencilerinin en güvenilir dil partnerleri olmaları önerilmekte, dersleri tasarlayanlara ADÖÇEP’in betimleyici ve kuralcı uygulamalarını göz önünde bulundurmaları tavsiye edilmekte, sınavları hazırlayanlara sınav sorularını geliştirirken ADÖÇEP’in tanımlayıcılarını hatırlamaları önerilmekte ve dil öğrenici/kullanıcılarına öz yönlendirmeye dayalı bir öğrenme sürecinde öz değerlendirme uygulamaları aracılığıyla (bir ADP modeli tutarak) üst bilişsel öğrenme stratejilerini geliştirmeleri tavsiye edilmektedir.

Anahtar Kelimeler: