Özet:

Amaç: Bu çalışmanın amacı, üç farklı kök kanal dolgu tekniğinin apikal sızdırmazlığmın elektrokimyasal yöntem kullanılarak incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmada otuz dört adet tek köklü ve tek kanallı alt premolar diş kullanılmıştır. Tüm dişler Mtwo nikel titanyum döner sistem eğeleri kullanılarak prepare edildi. Daha sonra dişler her biri 10 dişten oluşan 3 gruba ayrıldı ve lateral kompaksiyon, devamlı ısıyla obturasyon ve tek kon teknikleri kullanılarak dolduruldu. Dört diş pozitif ve negatif kontrol grubu olarak ayrıldı. Tüm dişler elektrokimyasal deney düzeneğine yerleştirildi ve kondiiktometreye bağlandı. Elektriksel iletkenlik ölçümleri başlangıç, 1 saat, 1 gün, 3 gün ve 1 hafta olmak üzere beş zaman diliminde yapıldı. Verilerin istatistiksel analizinde tekrarlanan ölçümlü varyans analizi ve Duncan çoklu karşılaştırma testi kullanıldı.Bulgular: Tüm tekniklerde sızıntı değerleri zamana bağlı olarak artış göstermiştir. En düşük ortalama sızıntı değerleri devamlı ısıyla obturasyon tekniği ile doldurulan dişlerde gözlendi ve lateral kompaksiyon tekniği ile arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p < 0,05). Tek kon tekniğinde ise orta derecede sızıntı görüldü ve diğer iki teknikle arasında anlamlı bir fark bulunamadı.Sonuç: Açılı güta perka kullanılarak tek kon tekniği ile doldurulan dişlerle devamlı ısıyla obturasyon ve lateral kompaksiyon teknikleri ile doldurulan dişler arasında apikal sızıntı yönünden fark görülmedi. Tek kon tekniği kolay ve kısa zamanda uygulanması nedeniyle klinik kullanımda avantaj sağlayabilir.

Anahtar Kelimeler: