Özet:

Çevre kavramı insanlığın var oluşu kadar eski bir olgu olup çevresiyle sürekli etkileşim içerisinde olan insan, yaşadığı ortamı kendi ihtiyaçları doğrultusunda sürekli biçimlendirme ve değiştirme eğiliminde olmuştur. İlk insanın çevreyi biçimlendirişi öncelikle doğaya karşı mücadele ederken yaşamsal faaliyetlerini devam ettirme şeklinde gelişmiş sonraları ise bir yerlerde barınmanın gerekliliğini keşfetmesiyle bu şekilleniş daha da organik bir yapı haline gelmiştir. Önceleri sadece barınmak için korunaklı bir mekan yaratma düşüncesiyle başlayan bu süreç, sonrasında insanı barınılan mekanı çevresiyle de ilişkili düşünmeye sevk etmiştir. Bu durum ise açık mekan olgusunun ortaya çıkışı şeklinde nitelendirilebileceği gibi insanın dış mekanlara yeni anlamlar yüklemesi biçiminde de değerlendirilmiştir. Toplumsal yaşama geçiş ile dış mekanlara olan gereksinimler daha da önem kazanmış, bu durum ise farklı mekansal kurgulamaların oluşmasına neden olmuştur. Bu çalışmada; günümüz çağdaş kent mekanlarının temelini oluşturan ve M.Ö. 10000’lerden günümüze kadar geçen süreçte değişik uygarlıklar tarafından oluşturulmuş, avlu, bahçe, karum, agora, forum, tiyatro, meydan, cadde ve sokaklar vb. açık mekanların, uygarlıklar beşiği Anadolu’muz örneğinde şekillenişinin ortaya konulmasını hedeflenmiştir

Anahtar Kelimeler: