Özet:

XVI. yüzyılda Vilayet-i Rum’da bulunan Uluyörük cemaatlerinin temel geçim kaynakları hayvancılıktı. Bu sebeple ziraî faaliyetler ikinci plandaydı. Uluyörük mensubu yalnızca birkaç cemaat geçinmek maksadıyla hayvancılıkla birlikte ziraî faaliyette bulunuyordu. Diğer cemaatler ise yalnızca kendi ihtiyaçlarına yönelik ve basit tarzda tarımla meşgul oluyorlardı. Yapılan basit tarzdaki ziraî faaliyetlerin esası ise hububata dayanıyordu. XVI. yüzyılın ikinci yarısının hemen başlarında Uluyörük’e tabi bir kısım cemaatlerin başına gelen afet koyunlarının telef olmasına ve bu sebeple vergilerini eksik ödemelerine sebep oldu. Hemen yeni koyunlar almak ise mümkün değildi. Sonrasında mecburen tarımsal faaliyete yönelen cemaatlerin tarımsal faaliyetleri kalıcı hale geldi ve cemaatler hayvancılığın yanında tarımsal üretim yapmaya da devam ettiler. Bu makalede XVI. yüzyılda tarımsal faaliyette bulunan Uluyörük cemaatleri ve yüzyılın ikinci yarısında afetten etkilenerek tarımsal faaliyette bulunmak zorunda kalan Uluyörük cemaatleri ele alınacaktır. Cemaatlerin tarım alanları, ürünleri, ürünlere getirilen vergi yükümlülükleri incelenecek, daha sonra ziraî mahsullerle vergi rakamlarındaki değişim üzerinden genel bir değerlendirme yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler: