Özet:

Celem artykułu jest przedstawienie zagadnienia dyskursywnego konstruowania sposobu postrzegania tożsamości płciowej najemców i właścicieli w normalizujących dyskursach dotyczących reprywatyzacji w Warszawie w latach 2004-2016. Jako podejście teoretyczne zastosowano feministyczną perspektywę poststrukturalistyczną opracowaną przez Sophie Watson (2000a). Dane zebrano za pomocą analizy dyskursu, według wskazówek Judith Baxter (2008a). W artykule omówiono dwa dyskursy dotyczące reprywatyzacji w Warszawie: (1) dyskurs o restytucji nieruchomości, w ramach którego zwrot nieruchomości byłym właścicielom (lub ich spadkobiercom) jest przedstawiany jako imperatyw moralny; oraz (2) dyskurs reprywatyzowanych najemców, koncentrujący się na nadużyciach, oszustwach i ludzkich nieszczęściach wynikających z przekazania zasobów komunalnych potomkom byłych właścicieli. W obu dyskursach lokatorom przypisywano tożsamość kobiecą, a właścicielom męską (G. Hofstede, G.J. Hofstede, 2007). Wpłynęło to na pozycję najemców i właścicieli w procesie polityki mieszkaniowej.

Anahtar Kelimeler: