Özet:

Amaç: Çalışmanın amacı, tibia diyafiz kırıklarında intramedüller çivilemenin başarı oranını değerlendirmektir. Bu çalışmada ayrıca çivilerin biyomekanik avantajları da değerlendirildi ve tartışıldı. Gereç ve Yöntemler: Kilitli oymalı intramedüller çivileme, 35 hastada (25 erkek, 10 kadın; yaş ortalaması 37,14 ± 13,13) kapalı veya mini açık redüksiyon ile yapıldı. Tibia kırıklarının 27’si kapalı, 8’i açık kırıktı. Tüm hastalara oymalı ve statik kilitlemeli intramedüller çivileme yapıldı. Çalışmada hastalar Johner ve Wrush kriterlerine göre değerlendirildi. Bulgular: Ortalama takip süresi 12,5 ay (5-20 ay) idi. Hastaların hepsinde kaynama gerçekleşti. Ortalama kaynama süresi 17,02 ± 7,96 hafta idi. Tibia 1/3 distal kırığı olan dört olguda 2-5 derecelik valgus açılanması saptandı. Bir olguda, dış rotasyon 10⁰'dan fazla tespit edildi ve başka bir olguda da yürümede belirgin aksama tespit edildi. İki olguda, 6-10 mm'lik ekstremite kısalığı tespit edildi. Ayak bileği ve subtalar eklem hareketlerine göre; hastaların 27'si (%77,1) mükemmel, 7'si (%20) iyi, 1'i (%2,9) orta dereceli olarak değerlendirildi. Johner ve Wrush kriterlerine göre; hastaların %54,3'ü mükemmel, %34,3'ü iyi, %8,6'sı orta ve %2,8'i kötü olarak saptandı. Sonuçlar: Kilitli oymalı intramedüller çivilemenin, tibia diyafiz kırıklarında başarılı fonksiyonel sonuçları, yüksek kaynama oranları ve düşük komplikasyon oranları nedeniyle etkin bir tedavi olduğunu düşünmekteyiz. Biyomekanik açıdan bakacak olursak, fiksasyon alanının anti-rotasyonunun ve çivilemenin aksiyel yük paylaşım kapasitesinin, kırık iyileşmesi üzerinde kritik bir öneme sahip olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler: