Görüntüleme
3
İ‘câzü’l-Kur’ân literatürüne bakıldığında ilim adamlarının i‘câzın ne anlama geldiği, tehaddînin mâhiyeti ve bu olgunun ne şekilde tahakkuk ettiği konusunda birtakım çözüm yolları bulmaya çalıştıkları bu konuyu nazm, fesâhat ve belâgatla ilişkilendirerek çok sayıda teori ortaya koydukları görülmektedir. Bu bağlamda Kur’ân metninin ne kadarının mu‘ciz olduğu ve muârızlarına müteveccih tehaddînin asgari miktarı meselesinde serdedilen görüşlerden biri, Kur’ân’ın iç düzenin en küçük birimi olan âyetle tehaddîdir. İslâm düşünce tarihinin klasik ve modern dönemlerinde savunucusu bulunan bu yaklaşıma göre Kur’ân’ın en küçük birimi olan âyet veya âyet eczâsı, mu‘ciz olmakta ve muarızlara bunlarla meydan okunmaktadır. Konuya ilişkin daha önce bir çalışmanın yapılmamış olmasından hareketle i‘câzü’l-Kur’ân literatürüne katkı sunmayı amaçlayan bu çalışmada, tehaddînin âyetle tahakkuk ettiğini belirten ilim adamlarının istidlâl yöntemleri önce deskriptif bir üslupla aktarılmakta, akabinde bunlar analitik bir bakış açısıyla irdelenmektedir. Son olarak da âyetle tehaddî teorisinin Kur’ân’ın bütünlüğüne riayet ilkesine uyup uymadığı test edilmekte ve bu bağlamda i‘câz olgusunun mâhiyeti incelenmektedir. Sonuç olarak mezkûr ilke esas alındığında fesâhat ve belâgat yönlerinin her âyette eşit düzeyde tahakkuk ettiğini söylemek mümkün gözükmemektedir. Zira Kur’ân’da iki harften ya da tek kelimeden oluşan âyetlerin tehaddîye veya mu‘cizeye konu olduğunu aklen ileri sürmek mümkün değildir. Bu durumda tehaddînin kısa veya uzun olmasına bakılmaksızın âyet veya âyet parçacıklarında değil de her bir sûrenin bütünlüğünde gerçekleştiğini savunmanın daha isabetli bir yaklaşım olduğu kanaatine ulaşılmaktadır.
While viewing the al-Qur’ān al-Karīm’s inimitability literature, it’s perceived that scholars endeavor to find out some solutions about the meaning of i‘jāz, the nature of the challenge (tahaddī) and how this phenomenon occurs. They assert many theories on this subject by associating it with nazm, fasāha and balāga. On this basis, the theories of scholars on the theme of how much of the Qur’ān is a miracle and the minimum amount of challenge to their opponents can be classified as “challenge with eternal speech (al-kalām al-kadīm)”, “challenge with Qur’ān”, “challenge with turning away/incapacitation (as-sarfa)”, “challenge with surah” and “challenge with the verse”. Among these theories, the challenge with the verse is the topic of the present study. Pursuant to this approach, verses or parts of verses, which are the smallest unit of the Qur’ān, are miraculous, and opponents are challenged with them. This theory is scattered among the basic classics of Islamic literature and can hardly be detected between the lines of the related works. Despite this difficulty, the names of some scholars on this subject can be identified. Abū al-Hasan al-Ash‘arī, al-Rummānī, al-Bākıllānī, Ibn Hazm, Abū Ya‘lā al-Farrā, al-Kalvazānī, Kādī ‘Iyāz, Sayf al-Dīn al-Āmidī, Ibn Taymiyyah, Badr al-Dīn al-Zarkaşī, al-Birmāvī, Ibn Ḥadjar al-‘Askalānī, Alī al-Kārī, Abdulganī b. Shākir, Rahmatullāh al-Hindī, Muhammed Anvar Kasmīrī, Muhammed al-Zurkānī, Muhammed al-Gamrāvī and Nūr al-Dīn ‘Itr are among those who adopt the approach of challenge with verse in Islamic thought. Therefore, it is determined that there are proponents of this approach from both the classical and modern periods. It’s seen that some of the scholars in question, taking the number of verses of Sûrah al-Kawthar as a measure, argue that the lowest limit of the challenge is three verses or a single verse that is equal to the volume of three verses of it. Based on this approach, the number of miracles challenged and contained by the Qur’ān will exceed two thousand since there is a consensus that there are about six thousand two hundred verses in the Qur’ān.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
