Özet:

20. yüzyılınönemli Fransız yazarlarından biri olan Albert Camus’nun ilk kitaplarından biri olan Le Mythe de Sisyphe. Essai sur l’absurde adlı denemesi 1942 yılında yayımlandı. Kitabın başlığının esin kaynağı, beş sayfalık son bölümdür. Bu eserdeki temel problematik anlamsız bir varoluşu devam ettirip ettirmemekle ilgilidir. Ateist ve materyalist bir paradigmadan konuya eğilen Camus, tüm anlamsızlığına rağmen yaşamaya devam etmek ve intiharı reddetmek gerektiğini savunur. Ama neden? Nihai gayeden yoksun ve ölümlü yok olup gidecek bir varoluş nasıl kabul edilebilir? Camus, varoluşun önündekibüyük engel olan ölüme karşı direnmek ve anlamsız olmasına rağmen hayata sarılmak gerektiğini düşünür. Absürd kavramıyla dile getirilen bu düşüncenin arketipini Camus, bir antik Yunan miti olan Sisifos mitinde bulur. Camus’ya göre ölüme meydan okuyan Sisifos’u mutlu tahayyül etmek gerekir. Oysa mitin orijinalinde tanrısal düzene başkaldırmaya çalışan ve ölümden kaçtığı için Cehennemde bir dağın tepesine çıkardığında her seferinde dibe doğru geri yuvarlanan bir kayayla imtihan şeklinde ebedi azaba duçar olan bir isyankâr betimlenir. Hem postmortem safhayı hem de tanrısal düzeni reddeden Camus’nun kendi paradigmasıyla taban tabana zıt bir inanç sisteminden ödünç aldığı bir unsurun paradoksun çözülmesi için kullanılması dikkat çekicidir. Hermenötik işlem sayesinde Camus, Sokrates’in ölüm korkusunu yenme şeklinde tanımladığı hikmet düşüncesiyle karşılaşır. Bir ayna haline gelen mit, Camus’ya kendi gerçekliğini yansıtarak ona ölümsüzlüğü yansıtır.

Anahtar Kelimeler: