Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
59
İndirme
13
Tarihsel tecrübenin neredeyse tamamında, farklı koşullara rağmen bir grup insan Hakikati, Mutlağı, Boşluğu, Gerçeği, Varlığı veya Tanrı’yı hiçbir aracı olmaksızın tecrübe ettiklerini ve bu tecrübeleri ile gerçek bilgiye ulaştıklarını anlatırlar. Bu tecrübeler, modern dönemde William James başta olmak üzere pek çok felsefeci ve teoloğun dikkatini çekmiş, mevut felsefi ve teolojik tartışmalar bağlamında mistik tecrübeyi açıklayan pek kuram geliştirilmiştir. Bunlar arasında mistik tecrübenin saf, dolaysız, evrensel bir Birlik tecrübesi olduğu karşısındaki en önemli eleştiri ise bağlamsalcı yaklaşımın (contextual approach) mistik tecrübenin içerisinde ortaya çıktığı bağlam dolayımıyla yapılandırılmış ve dolayısıyla da buna göre anlamlandırılmış bir tecrübe olduğu iddiasıdır. Steven T. Katz başta olmak üzere bu bağlamsalcılığı savunanlar, Kant’ın tecrübenin inşası ve Wittgenstein’ın dil oyunu anlayışı zemininde, mistik tecrübenin, mistiğin tecrübesi öncesinde bir dini veya mistik geleneğe dahil olmasından tecrübe sonrasında tecrübeyi yine bağlı olduğu bağlama göre yorumlamasına kadar mistik tecrübenin bağlamla ilişkisini göstermeye çalışırlar. Bağlamsalcı yaklaşımı tanıtmayı amaç edinen iki çalışmadan ikincisi olan bu makalede, önce bağlamsalcılığa göre tecrübe öncesi kullanılan dilin, tecrübe esnasında bilincin yönelimselliğinin ve mistik tecrübe sonrasında tecrübeyi ifadede kullanılan dilin tecrübenin yapılandırılmasına nasıl aracılık ettiği ele alınacak, ardından tecrübenin kendi bağlamında anlamlı olduğu sonucunun ortaya çıkardığı mistik çoğulculuğa yer verilecektir. Böylece mistik tecrübenin mevcut açıklamaları arasında öne çıkan bağlamsalcılığın temel çerçevesi netlik kazanacaktır.
In almost all of the historical experience, a group of people, despite different circumstances, tell them that they experienced the Truth, Happiness, Vacuum, Truth, Being or God without any means and that they reached real knowledge through these experiences. These experiences have attracted the attention of many philosophers and theologists, including William James in the modern era, and many theories have been developed to explain the mystical experience in the context of existing philosophical and theological discussions. Among these, the most important criticism of mystical experience as a pure, indirect, universal union experience is the claim that the contextual approach (contextual approach) is a experience structured in the context in which mystical experience arises and therefore understood accordingly. by Steven T. The defenders of this contextuality, including Katz in the first place, on the ground of Kant’s building of experience and Wittgenstein’s understanding of the language game, try to demonstrate the connection with the context of the mystical experience, from the introduction of mystic experience in a religious or mystical tradition before the experience, to the interpretation of the mystical experience according to the context in which the experience after the experience is linked again. The second of the two studies aimed at promoting the contextual approach, this article will first discuss how the language used before experience according to the contextuality, the orientation of consciousness during experience and how the language used in expression after the mystical experience mediates the structure of experience, and then the mystical multiplicity that reveals the conclusion that the experience is meaningful in its context. Thus, the fundamental framework of connectivity that stands out among the current explanations of the mystical experience will gain clarity.
Alan : İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
