Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
50
İndirme
10
İnsanlık tarihinin her döneminde cezaya rastlanır. Cezanın gerekliliği ve zorunluluğu da toplum halinde yaşama mecburiyetinden doğar. Toplum düzenini bozan davranışlara karşı sosyal tepki ifadesi taşıyan ceza, hukuk düzenini sağlamada ve devletin devamında vazgeçilmez bir olgudur. Ancak amacı belirlenebildiği zaman ceza, toplum iradesini ortaya koymuş olur. Fakat cezalandırmanın amacının belirlenmesine ilişkin tek bir teori yoktur. Ceza hukuki teorilerine baktığımız zaman bunları genel olarak, cezayı mutlak bir amaç olarak suç sayılan eylem için verilmiş bir karşılık, bir kefaret gören mutlak ceza veya adalet teorisi, cezayı suçları önleyici ve suçluları ıslah edici bir yöntem olarak gören faydacı yaklaşım ve her iki yaklaşımı da birlikte değerlendiren karma yaklaşım olarak özetleyebiliriz.[1] Bu yaklaşımları göz önünde bulundurarak Türk Ceza Kanunun 1.maddesine baktığımızda ceza kanununun amacı; ‘‘kişi hak ve özgürlüklerini, kamu düzen ve güvenliğini, hukuk devletini, kamu sağlığını ve çevreyi, toplum barışını korumak, suç işlenmesini önlemektir. Kanunda, bu amacın gerçekleştirilmesi için ceza sorumluluğunun temel esasları ile suçlar, ceza ve güvenlik tedbirlerinin türleri düzenlenmiştir” hükmüyle karşılaşırız. (5237 numaralı kanun, 26.09.2004) Burada cezanın bir ödetme, bir kefaret olduğu veya ıslah edici amacının olduğu yer almamış olsa bile, Türk Ceza Kanununu bir bütün olarak değerlendirdiğimizde bu amaçların da bulunduğunu inkâr edemeyiz. Yani karma yaklaşım hariç, diğer iki teoriden yalnızca birinin ceza hukukunda cezalandırmanın amacı olduğu görülmez. Fakat bu çalışmayla bir ödetme, kefaret olarak cezalandırma ve önleme ile ıslah etme teorilerini içinde barındıran fayda olarak cezalandırma teorileri ortaya konulup, bunlardan birinin -kefaret olarak cezalandırmanın- ceza hukukunun amacını belirlemede çok daha adil olduğu ve insanı yabana atmadığı ortaya konulmaya çalışılacaktır. Kefaret olarak cezalandırma ile ilgili olarak Helbert Morris’in cezalandırma anlayışına, fayda olarak cezalandırma ile ilgili olarak Bentham’ın cezalandırma anlayışına değinilmeye çalışılacaktır. [1] Doç. Dr. Sururi Aktaş, Cezalandırmanın Amacı Üzerine, (EÜHFD,C.XIII,S.1–2,2009), s.1
In every period of human history there is a punishment. The necessity and obligation of punishment also arises from the obligation to live in society. The punishment, which has an expression of social reaction to behaviors that violate the social order, is an indispensable fact in ensuring the legal order and in the continuation of the state. But when the purpose can be determined, the punishment will reveal the will of society. But there is no one theory about determining the purpose of punishment. When we look at the theories of criminal law, we can summarize them in general as a response to the act which is considered a crime as an absolute purpose, the theory of the absolute punishment or justice that sees a defamation, the useful approach that sees the punishment as a method of prevention of crimes and rectification of criminals, and the karma approach that assesses both approaches together.[1] Considering these approaches, when we look at article 1 of the Turkish Criminal Law, the purpose of the Criminal Law is to “protect the rights and freedoms of the person, public order and security, the rule of law, public health and the environment, the peace of society, and prevent the crime. In the law, we encounter the basic principles of criminal liability for the realization of this purpose and the types of crimes, penalties and security measures are regulated.” (Law No. 5237, 26.09.2004) We cannot deny that the punishment is not a payment, a defamation or a purposes of rectification, even if we consider the Turkish Criminal Code as a whole, we cannot deny that these purposes exist. That is, except for the karma approach, it is not seen that only one of the other two theories is the purpose of punishing in the criminal law. But with this study, the theories of punishment as a benefit which contain the theories of paying, punishment as a defamation and prevention and healing, and one of them – punishment as a defamation – will try to find out that the purpose of the criminal law is much more fair and that man is not deceived. The concept of punishment by Helbert Morris in relation to punishment as a misery will be attempted to refer to the concept of punishment by Bentham in relation to punishment as a benefit. [ 1 and 2 ] Dr. Sururi Aktaş, About the Purpose of Punishment, (EÜHFD, C.XIII, S.1-2,2009), p.1
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
