Özet:

Kilise teolojisi Hıristiyan ilahiyatında önemlidir. Kilisenin mahiyetiyle ilgili hususlar, Hıristiyan inanç esasları arsında yer almaktadır. Kilisenin mahiyeti hakkındaki tartışmalar Hıristiyan tarihinde önemli bir yer işgal etmiştir. İznik Konsili (325)’nde İznik İman Bildirgesi’nde kilisenin mahiyeti “tek/bir, kutsal, katolik ve apostolik” şeklinde liturjik olarak belirlenmesinin akabinde oluşan karışıklık neticesinde 381 yılında gerçekleştirilen Kadıköy Konsilin’de neticeye bağlanmıştır. Buna göre, kilisenin mahiyeti “tek/bir, kutsal, katolik ve apostolik” olarak belirlenmiş ve genel kabul görmüştür. Kilisenin tek/bir olması, İsa’nın isteği ile bütün Hristiyanların, yani tüm kilise üyelerinin imanda, ibadette ve kilise yönetiminde birliğini ifade etmektedir. Kilisenin Kutsal olması, Kilisenin temel karakterinden olduğu ifade edilerek bu kutsallığın kaynağının inanlılar aracılığıyla değil Tanrı’nın bir lütfu veya armağanı aracılığıyla olduğu kabul edilmektedir. Kiliseye atfedilen Katolikliğin, genel olarak, lokal veya yöresel kelimelerin aksi bir anlamda kullanıldığı ve bu şekilde anlaşıldığı açıktır. Sosyal statüleri, ırkları ve kültürleri temel alan Kilise Katolik değildir. Apostoliklik, Kilisenin kendisini İsa tarafından havarileri üzerine kurmuş olduğunu ifade etmek için kullanılan bir sıfattır. Kilisenin genel kabul görmüş beş farklı boyutu bulunmaktadır. Kilisenin birlik boyutu, kutsal metinlerde Kilise için kullanılan metaforlardan “İsa’nın (Mistik) Bedeni” ve “Tanrı’nın Halkı” metaforuyla yakından ilgilidir. Kuruluş boyutu ile Kilisenin görevlilerine ve otoritelerine güçlü bir vurgu yapılmaktadır. Sakrament boyutuyla Kilise, İsa’nın ve bütün insanoğlunun birliğinin sakramenti olarak kabul edilmiştir. Elçi boyuturyla Kilise, belli bir misyona sahip olup, o misyonu taşıma görevini üstlenmiş bir araçtır. Hizmetçi boyutuyla Kilise, zengin ve güçlü bir yapıya sahip olmalı ve insanların hayatlarının İsa Mesih’in hayatına benzemesi adına insanların hizmetindedir.

Anahtar Kelimeler: