Özet:

Bu çalışmada yaşamı sürdürme nedenlerinin tanrı algısıyla ilişkisi ele alınacaktır. Çalışma teorik temelde bağlanma kuramından hareket etmektedir. Bağlanma kuramı; bireyin, bebeklik döneminde annesi ya da bakıcısı ile kurduğu ilk bağlanmanın, onun erişkinlik döneminde başkalarıyla ve tanrıyla olan ilişkilerindeki yaklaşımlarının temelini oluşturduğu görüşünü savunmaktadır. Bu yönüyle çalışmamız iki ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, yaşamı sürdürme nedenlerinin tanrı algısıyla ilişkisine teorik bir yaklaşım sağlamak hedeflenmektedir. Bu amaçla tanrı tasavvurunun oluşumuna, bağlanma kuramına, tanrı tasavvuru ve hayata bağlanma ilişkisine değinilmiştir. Uygulama bölümü olarak planlanan ikinci bölümde ise çalışmanın problem ve alt problemlerine, hipotezlerine, evren ve örneklemine, sınırlılıklarına, araştırmada kullanılan ölçekle ilgili bilgilere, araştırma bulgularının çözümlenmesine, tartışılmasına, araştırmanın sonuç ve önerilerine yer verilmiştir. Çalışmada yaşamı sürdürme nedenlerinin tanrı algısı ve çocukluk dönemi tanrı anlatısına göre farklılaşıp farklılaşmadığı temel problem olarak ele alınmıştır. Örneklemimiz, Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Yüksek Okulu, İletişim Fakültesi, İlahiyat Fakültesi ve Mühendislik Fakültesi öğrencilerinden tesadüfi yöntemle belirlenen bir grup katılımcıdır. Örneklem grubuna yaşamı sürdürme nedenleri ölçeği uygulanmış, tanrı algısı ve çocukluk dönemi tanrı anlatısıyla ilgili sorular yöneltilmiştir. Araştırmada Tek Yönlü ANOVA testi kullanılmış olup, verilerin değerlendirilmesinde ve hesaplanmış değerlerin bulunmasında SPSS 16.0 istatistik paket programından yararlanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öznel tanrı algısı ve çocukluk dönemi tanrı anlatısı açısından yaşamı sürdürme nedenleri ve hayata bağlılık seviyesine göre gruplar arası farklılaşma tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: