Özet:

Neo-liberalizmin temelleri, II. Dünya Savaşı’nın sona ermesi ve ideolojiler çatışmasının yaşandığı dönemde atılmıştır. Soğuk Savaş Dönemi ile dünyada siyaset adına sağ ve sol anlayışın özelliklerinin yeniden okunması, sol iktidarların başarıları, neo-liberal siyasetin gelişimine yeterli ortamın oluşmasına izin vermemiştir. 1970 – 1980 arasında ekonomik ve siyasal dengelerin değişimi sonucunda neo-liberal söylem yükselişe geçmiş ve 1980 yılında alternatif bir süreç olarak gösterilmiştir. 1980 sonrasında sol iktidarların yerini sağ iktidarların alması, neo-liberal siyasetin retoriğinin güçlenmesini sağlamıştır. İngiltere’de muhafazakar-liberal “Demir Leydi” Margaret Thatcher, Amerika Birleşik Devletleri’nde milliyetçi-liberal Ronald Reagan ve Türkiye’de 12 Eylül Askeri Darbe sonrasında sivil iktidarın kurulması için yapılan seçimlerle işbaşına gelen Turgut Özal neo-liberal siyaseti uygulayan liderler olmuşlardır. Neo-liberal siyaset, ekonomi, çevre, kimlikler, iş hayatı, sosyolojik yapıdaki değişimlerle birlikte “kadınlar” üzerinde de etkin olmuştur. Çalışmada, neo-liberal siyasette kadının yeri özellikle seçimler açısından ele alınacaktır. Seçimler sonrasında oluşan parlamentolarda kadının yeri ve etkinliği üzerinde durulacak, bu dönemde siyasal partilerde kadınların söylemleri irdelenecektir. 1980 sonrasında İngiltere, ABD ve Türkiye’de siyasal partilerde ayrıca oluşan parlamentolarda ve kurulan hükümetlerde kadınların sayıları ile etkinlikleri karşılaştırmalı olarak verilecektir. Bu ülkelerde, kadın - siyaset ilişkisinde paragmatik ilişkiler çerçevesinde, neo-liberal anlayış imgelenecektir. 1980 öncesi sağ ve sol iktidarlarda kadının yeri ile 1980 sonrasında yeni sağ içindeki neo-liberal söylemde iktidarlarda kadının ontolojisi incelenecektir. Neo-liberal siyasette kadın sorunsalı ve çözümüne yönelik öneriler işaret edilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: