Görüntüleme
69
İndirme
24
Bu makale, Gilman’ın “Sarı Duvar Kağıdı” adlı eserinde anlatının belirsizliğini ve güvenilezliğini gösteren unsurları irdelenmektedir. Kısa hikaye çoğunlukla dilin ürünü olan bir edebiyat kurgusu ve yazarın bir kimlik tanımlaması olarak görülür. Güvenilmezlik ise, dilbilim sistemlerinin dıflına çıkıldığında oluflan bir kavramdır. Kelimeler durağan yapılar olmadığı için, aslında kendi içinde bir güvenilmezliği de barındırmaktadır. Anlatıcının kulllandığı kelimeler üzerinden kendi kimlik tanımı bu sebeple tartıflmalı hale gelmektedir. “Sarı Duvar Kağıdı” adlı eserin yazarı da, kendi kimliğini bulmak adına yola çıktığı eserinde sonunda çıkmaza girer. Sonsuz dilbilimsel zincirleme içinde bir betimleyiciden diğerine hareket ederek, aslında yazar kendine “metaforik” bir dünya yaratmakta ve kendi deyimiyle bir “rahatlama” sağlamaktadır. Yazarın 19 yy. erkek-egemen toplumun baskısına maruz kalmıfl olması, kendini “tavan arasına atılmıfl deli kadın” olarak tanımlamasına yol açmıfltır. Öykünün iyi ifllenmifl bakıfl açısı da, yazarın bilinç ötesi kurguladığı mecaz dil kullanımını daha etkili hale getirmektedir. Sonuçta bu makale; kurgu ve kimlik arasındaki iliflkinin aslında olmayan bir iliflki olduğunu irdelemektedir.
The present article tries to examine the elements of unreliability and uncertainty in Gilman’s “The Yellow Wallpaper,” as a narrative. Short story is seen as any other literary work, a ‘construct’, a product of language. Unreliability is a result of differentiation within a linguistic system. Thus, words never achieve stability, and the question is “can the narrator of the words be a reliable one?” The narrator in “The Yellow Wallpaper” struggles to find a true ‘self’ by making a narrative in which she seems stuck in the end. Moving from one signifier to another, through a linguistic chain which is potentially infinite the narrator creates a ‘metaphorical’ world of language which she calls a “relief.” Oppressed in the, 19th century masculine world, she gives an account of herself by narrating her story in which she turns to be a ‘mad woman in the attic’. The story’s perfect point of view is also considered effective since it takes the reader to the narrator’s figurative language which seems unconscious. The paper, thus, aims to study the ‘narrative’ and the ‘self’ construction which both seem to fail in the work.
Alan : Eğitim Bilimleri; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
