Abstract:

“Özgün içtimai (sosyal) ilimler”, bir toplum kendi medeniyet-kültür-zihniyet-din-ahlak anlayışlarının özüne uygun olarak oluşturulmuş;  felsefe,  içtimaiyat (sosyoloji), iktisat, hukuk, siyaset, nefsiyyat (psikoloji), tarih felsefesi, edebiyat, insan ilmi eksenindeki ilimlerin toplamından oluşmaktadır. Bu alanlar asla hiçbir toplum için evrensel olmamaktadır. Bundan dolayı tüm bu ilimler,  her toplumun kendi özgün medeniyet, kültür, zihniyet, din, ahlak yapısının bütüncüllüğünden oluşmaktadır. Osmanlı Türk devleti 19. yüzyıla kadar, kendi özgün ilim ve içtimai yapı özelliklerini bu noktada bulunarak, dünya sistemine yön verebilmiştir. Modern Türkiye, modernleşmeci ve batılılaştırmacı sosyal bilimler üzerinden kendi aydınını/öğretim üyesini yetiştirme sürecine girmiştir. Bu öğretim üyeleri de üniversitelerde modern bilim metodolojsine yani pozitivizme göre düşünce aktarımını sağlamışlar ve “toplumsal sistem”ini kurmuşlardır. Buna göre bir medeniyet inşası için bu bilgi yöntemi ve mevcut öğretim üyesinin bilimsel düşünüş sistemi ne kadar özgün ne kadar taklitçilik taşımakta olduğu, öğretim üyesi, üniversite ve bilgi yöntemi üzerinden açıklanmaya çalışılması gerektiği bu makalenin yazılım amacını oluşturmaktadır.

Keywords: