Özet:

Osmanlı Devleti'nin son döneminde iki önemli sorun ortaya çıkmıştı: Ermeni ve Kürt Sorunu. Bu sorunlar başlangıçta birbirlerinden bağımsız sorunlar iken zaman içinde birbirini destekleyen ve birbirini etkileyen iki önemli sorun haline gelmişti. Emperyal güçler, Ermeniler, Kürtler, Araplar ve Yahudileri kısa sürede Şark politikalarının uygulama araçları haline getirmek istediler. Ermeni, Arap ve Yahudileri kullanmakta zorlanmayan İngiltere, Milli Mücadele boyunca Kürtleri de kullanmak ve Türklerden ayırmak istemiş, fakat başarılı olamamıştı. Bu makalede Milli Mücadele boyunca Türk-İngiliz rekabeti incelenmiş olup, Kürtlerin, Milli hareketi etkisizleştirmek için kullanılmalarına nasıl alet olmadıkları anlatılmıştır. Kıyasıya devam eden rekabette Kürtlerin ekserisi her türlü İngiliz politikalarına alet olmamışlardı. İngilizler, emperyal çıkarları doğrultusunda, Arapların bağımsızlığını, Ermeni milliyetçiliğini ve Siyonizmi kullandıkları halde Kürtleri isyan ettirmeyi başaramamışlardır. Anahtar Kelimeler : Ermeni Sorunu, Kürt Sorunu, Şark Politikası, Milli Mücadele, Mustafa Kemal Paşa, İngilizler, Kürt cemiyetleri, Sevr Antlaşması, Lozan Antlaşması, Musul Sorunu, Lord Curzon, Binbaşı Noel, Şerif Paşa, TBMM, Şeyh Said isyanı.

Anahtar Kelimeler: