Özet:

Bu çalışma ile Akkeçi (Saanen x Kilis (G1)) dişi oğlaklarının erken damızlıkta kullanılma olanakları araştırılmıştır. Bu maksatla 7-8 aylık yaşta 21 baş oğlak, 17 baş çebiç ve 2-5 yaş arası 24 baş anaç keçi kullanılmıştır. Aşım döneminde özel bir yemleme programı uygulanmamıştır. Kızgınlıkların başlangıcı bakımından oğlak, çebiç ve keçi grupları arasında istatistik olarak önemli bir fark bulunmamıştır. Gebelik başına aşım sayısı oğlaklarda 1.13, çebiç ve keçilerde 1.00 olarak tespit edilmiştir. Doğuran keçi başına doğan oğlak sayısı (batın genişliği: doğan oğlak doğuran keçi-1) oğlak, çebiç ve keçilerde sırasıyla 1.13, 1.31 ve 1.46 tekealtı keçi başına doğan oğlak sayısı (fekondite: doğan oğlak teke altı keçi-1) 0.89, 1.23 ve 1.46 olarak belirlenmiştir. Gebelik süreleri bakımından oğlak ve keçi grupları arasındaki fark önemli bulunmamış iken gebelik oranı, oğlaklama oranı, ikizlik oranı ve kısırlık oranı bakımından oğlak ve çebiç grupları arasındaki fark istatistik olarak önemli bulunmamıştır. Aşımda ve doğumda anaların ağırlıkları arasındaki fark istatistik olarak önemli (P<0.01) olmasına karşın döllerinin doğum ağırlıkları ve doğumdan sonraki ilk üç gün içinde meydana gelen yavru kayıp oranları arasındaki fark önemsizdir. Bu bilgilerin ışığında döl verim parametreleri baz alındığında Akkeçilerin erken damızlıkta kullanılmasında bir sakınca olmadığı söylenebilir. Ancak damızlık ömrü ve gelecekteki verimlere etkilerinin araştırılması faydalı olacaktır.

Anahtar Kelimeler: