Özet:

Hz. Peygamber’in hayatını ele alan siyer, İslâmî ilimler arasında en fazla hadis ile ortak noktalara sahiptir. Hatta bazı âlimler siyerin içerisinde yer aldığı tarih ilmini hadisin bir alt dalı olarak kabul etmişlerdir. Hadis eserlerinde zengin bir siyer malzemesi bulunması ve Zührî ile İbn İshâk gibi müverrih râvilerin rivayetlerinin bu eserlerde nakledilmesi, iki ilmin aralarındaki bağı kuvvetlendirmiştir. Siyer ve hadisin usul ve içerik bakımından birçok ortak noktaya sahip olmakla beraber birbirinden ayrıldıkları yönler de vardır. Meselâsiyerde senede, hadiste olduğu kadar önem verilmemektedir. Aynı şekilde hadiste olayların tarihi ve mekânını tespit etmek, temel hedeflerden biri değildir. Çünkü her iki ilmin farklı gaye ve yöntemleri bulunmaktadır. Dolayısıyla bu iki alana hitap eden çalışmalarda bunlara dikkat edilmelidir. Bu makalede siyer-hadis irtibatının bir örneği olmak üzere Selmân-ı Fârisî’nin İslâm’ı kabul edişine dair Kütüb-i Tis‘a’da yer alan bilgiler, ilk dönem siyer kaynaklarıyla mukayese edilerek değerlendirilmiştir. Özellikle hem müverrih hem de muhaddis olan İbn İshâk’ın her iki alandaki rivayetlere yön vermesi dikkat çekmektedir.

Anahtar Kelimeler: