Görüntüleme
16
Poliheuristik teori karar alıcıların uluslararası ortamda nasıl karar aldığını, bir kararın alınmasındaki sebep-sonuç paradigmasını yadsımadan karar sürecinde ne gibi aşamalardan geçerek karara ulaştıklarını açıklamaya çalışan bilişsel ve rasyonel yaklaşımların bir bileşkesi olarak değerlendirilebilecek bir karar alma yaklaşımıdır. Bu yaklaşım sadece kararın sonuçlarına ve kararı ortaya çıkaran nedenlere odaklanmaz, aynı zamanda politika yapıcıların bu karara nasıl vardığını da incelemektedir. İkili bir karar alma sistemi öngören yaklaşım, temel itibari ile iç siyasetin dış siyasette asıl belirleyici olduğunu söylemekte ve ilk etapta karar vericilerin telafi edilemezlik prensibiyle, siyasal kayıplardan kaçınarak dış politikada karar aldığını belirtmektedir. Sonrasında ise alternatifler askeri, ekonomik, politik, diplomatik boyutlar açısından değerlendirilerek en rasyonel olanın seçimi gerçekleştirilmektedir. Bu çalışma Türkiye’nin Rusya-Ukrayna Savaşı’nda, Batı ve Rusya arasındaki köprü görevini, denge politikasını ve arabuluculuk rolünü analiz etmeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın sonucunda Türkiye’nin mevcut oluşan alternatifler içinde siyasi olarak telafi edilemeyecek ve maliyetli olacak alternatifleri ön eleme yaparak ortadan kaldırdığı kalan alternatifleri ise rasyonel bir biçimde değerlendirerek nihai kararı aldığı anlaşılmaktadır. Bu kapsamda düşünüldüğünde çalışmada poliheuristik teori Türkiye’nin Rusya-Ukrayna Savaşı’nda belirlediği dış politika perspektifinde bir sınamaya tabi tutulmuş ve bu testi olumlu şekilde karşılayarak teori, bahsedilen dönem için Türk dış politikası karar alma sistem ve sonucunu açıklayabilmiştir. Anahtar Kelimeler: Karar Alma, Poliheuristik Teori, Türk Dış Politikası, Rusya, Ukrayna JEL Sınıflandırması: F51
The polyheuristic theory can be regarded as an approach to decision-making that combines cognitive and rational perspectives, aiming to explain how decision-makers make choices in the international arena while acknowledging the cause-effect paradigm in the decision-making process. This approach not only focuses on the outcomes of decisions and the underlying reasons but also reveals how policymakers arrive at those decisions. The approach, which envisages a dual decision-making system, basically states that domestic politics is the main determinant of foreign policy and that decision-makers make foreign policy decisions in the first place by avoiding political losses through the principle of irreversibility. Afterwards, the alternatives are evaluated in terms of military, economic, political and diplomatic dimensions and the most rational one is selected. This study aims to analyze Turkey's role as a bridge, balance policy, and mediation role between the West and Russia during the Russia-Ukraine War. The findings indicate that Turkey eliminates politically irrecoverable and costly alternatives among the available options, and then evaluates the remaining alternatives in a rational manner to make foreign policy decisions. In this context, the polyheuristic theory is applied to test Turkey's foreign policy perspective during the Russia-Ukraine War, and it successfully explains the decision-making system and outcome of Turkish foreign policy during the mentioned period. Key Words: Decision-making, Polyheuristic theory, Turkish Foreign Policy, Russia, Ukraine JEL Classification: F51
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
