Görüntüleme
29
İndirme
6
Ermenilerin, tarihinin başlama dönemi ile ilgili çeşitli iddialar bulunmaktadır. Bu tezlerin birçoğunun ayağı yere sağlam basmasa da genel kabul gören iddiaya göre Ermeniler, önce Balkanlardan gelip Orta Doğuya yerleşmiş, daha sonra burada yüz kızartıcı bir suç işlemeleri sonucu Babil kralı tarafından kuzeye sürülmüş ve gelip Doğu Anadolu topraklarına yerleşmiştir. Burada kendilerine büyük hayallerle gerçeklerden uzak bir milli tarih inşa etmişler ve ütopik sözde “Büyük Ermenistan” iddialarını ortaya koymuşlardır. Tarihleri boyunca bağımsız bir devletleri bulunmayan Ermeniler, bölgenin güçlü imparatorluklarının yerel idari birimi olarak mevcudiyetlerini sürdürmüştür. Nihayet Selçuklular ve sonrasında Osmanlı döneminde rahatı ve yüksek refahı yakalayan Ermeniler, devlet kurmak hevesine düşmüş ve XVII. yüzyılda Avrupa devletlerinden yardım istemiş ancak umdukları desteği bulamamışlardır. Ermenilerin, sözde “Büyük Ermenistan” hayalleri ile Rusya’nın bölgedeki politikaları ve çıkarlarının üst üste düşmesi sonucu Revan’ın, 1827 yılında Ruslar tarafından işgal edilmesinin ardından 21 Mart 1828 tarihinde yapay bir Ermeni Vilayeti kurulmuştur. Rusya, Ermeni Vilayeti’ni kurarak Osmanlı-Kaçar devletlerinin ortasında bir yapay Hıristiyan siyasi yapı oluşturup hem onları birbirinden ayırmayı, hem Azerbaycan halkından, hem de Türkistan’dan koparmayı hedeflemiştir. Aynı zamanda bu vilayetin kurulmasıyla Ruslar, hem Doğu Anadolu Ermenilerini kendi taraflarına çekmeyi planlamış hem de onları yalnız kendilerinin çıkarları için kullanılacak bir halk olarak kontrol altında tutmak ve kendilerine bölgede sosyal dayanak oluşturmak istemiştir. Rusya, bu nedenle Revan, Nahçıvan ve Karabağ hanlıklarının topraklarına Kaçar ülkesinden ve Doğu Anadolu’dan Ermeni göçmenler getirip iskân ettirerek etno-demografik yapıyı kendi lehine değiştirmeye çalışmıştır. 1840 yılına gelindiğinde artık Ermenilerin siyasi gücüne ihtiyacı kalmayan Rusya, bu defa bölgede otoritesini güçlendirmek ve yerel yönetimi merkezileştirmek için Ermeni Vilayeti’ni lağvetmiştir. Ancak kurulan bu suni Hıristiyan yapı, bölgedeki Rus hâkimiyetine sosyal dayanak oluşturmayı sürdürmüş ve günümüzdeki Ermenistan’a önemli bir temel teşkil etmiştir. Bu çalışmada Güney Kafkasya bölgesi ve Batı Azerbaycan toprakları ile hiçbir tarihi bağı ve geçmişi bulunmayan Ermenilerin, tarihi ile ilgili bilgi verilerek bugünkü Ermenistan’ın kurulmasında büyük rol oynayan ve temel teşkil eden Ermeni Vilayeti’nin kurulmasının tarihi süreci incelenmiş olup, bu bağlamda Ermeni tarihinin başlangıcından, Ermeni Vilayeti’nin sonlandırıldığı 1840 yılına kadarki dönemi ele alınmıştır.
There are various claims about the beginning of the history of the Armenians. Although many of these theses do not have their feet firmly on the ground, according to the generally accepted claim, the Armenians first came from the Balkans and settled in the Middle East, and then, because of committing a disgraceful crime, they were exiled to the north by the Babylonian king and settled in the lands of Eastern Anatolia. In Eastern Anatolia, they constructed a national history far from reality with big dreams and put forward their utopian so-called “Great Armenia” claims. The Armenians, who did not have an independent state throughout their history, continued to exist as the local administrative unit of the powerful empires of the region. Finally, the Armenians, who achieved comfort and high prosperity during the Seljuk and later Ottoman period, were eager to establish a state and sought help from the European states in the seventeenth century but could not find the support they hoped for. A so-called Armenian Province was established on March 21, 1828, after the occupation of Revan by the Russians in 1827 because of the overlapping of the Armenians' so-called “Great Armenia” dreams and Russia's policies and interests in the region. By establishing the Armenian Province, Russia aimed to create an artificial Christian political structure in the middle of the Ottoman and Qajar states and to separate them from each other, from both the Azerbaijani people and Turkistan. At the same time, with the establishment of this province, the Russians both planned to attract the Eastern Anatolian Armenians to their side and wanted to keep them under control as a people to be used only for their own interests and to create a social base for themselves in the region. For this reason, Tsarist Russia tried to change the ethno-demographic structure in its favor by bringing Armenian immigrants from the Qajar country and Eastern Anatolia to the lands of the Revan, Nakhichevan and Karabakh Khanates and settling them. By 1840, Russia, no longer in need of the political power of the Armenians, abolished the Armenian Province this time to strengthen its authority in the region and centralize the local administration. However, this artificial Christian structure that was established continued to provide a social basis for the Russian domination in the region and constituted an important basis for today's Armenia. In this study, the historical process of the establishment of the Armenian Province, which played a major role and constituted the foundation of today's Armenia, was examined by giving information about the history of the Armenians, who have no historical ties and background with the South Caucasus region and the lands of West Azerbaijan. In this context, the period from the beginning of Armenian history to the end of the Armenian Province in 1840 is discussed.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
