Özet:

Nasihatnameler insanları doğruya, iyiye, güzele yönlendirmek; topluma faydalı, ahlaklı, dinini bilen bireyler yetiştirmek amacıyla yazılan dinî-tasavvufi, ahlaki, içtimai, ilmî vb. konulardaki eserlerdir. Kur’an-ı Kerim ve hadis-i şeriflerde bulunan nasihat etmeyi teşvik edici ifadeler, İslam toplumlarına ait edebiyatlarda bu türde eserler yazılmasına sebep olmuştur. Klasik Türk edebiyatında da Kutadgu Bilig’den itibaren çok sayıda manzum, mensur veya manzum-mensur karışık nasihatnameler kaleme alınmıştır. Manzum nasihatnameler yazılırken mesnevi başta olmak üzere kaside, gazel, terci-i bend vb. farklı nazım şekilleri kullanılmıştır. Söz konusu manzum nasihatnamelerden biri de Nisârî mahlaslı bir şair tarafından mesnevi nazım şekliyle kaleme alınan 231 beyitlik manzumedir. Şairin zindanda iken aruzun “mefâ‘îlün mefâ‘îlün fe‘ûlün” kalıbıyla yazdığı eser, dinî-tasavvufi bir konudadır. Eserde gerçek tasavvuf ve sufiliğin ne olduğu üzerinde durulmuş, şeriatla bağdaşmayan yanlış inanç ve uygulamalara değinilmiş, okura konu hakkında bazı öğüt ve tavsiyelerde bulunulmuştur. Kur’an-ı Kerim ayetleri, hadisler, önemli mutasavvıf ve fıkıh âlimlerin görüşleriyle desteklenen eser, telif bir eser görünümündedir. Bu makalede, Çorum Hasan Paşa Yazma Eser Kütüphanesi’nde 19 Hk 3156/2 arşiv numarasıyla kayıtlı bulunan eser ilim âlemine tanıtılacaktır. Öncelikle nasihatname türüyle ilgili genel bilgiler verildikten sonra ulaşılabilen bilgiler neticesinde eserin müellifi Nisârî hakkında bazı tahminlerde bulunulacaktır. Ardından eserin incelemesine geçilecek, şekil ve muhteva özelliklerine değinilecek ve eserin transkripsiyonlu metnine yer verilecektir.