Bu çalışma, Türkiye Cumhuriyetinin yüz yıllık tarihindeki tarım sektörünün dönüşüm sürecine ışık tutmaktadır. Söz konusu dönüşüm süreci birçok açıdan önemlidir zira Türkiye’nin politik, sosyolojik ve ekonomik dinamikleri ve hatta kırılımları açısından belirleyici bir faktördür. Bu durum göz önünde bulundurularak, bu makalede, Türkiye’nin uyguladığı tarım politikaları beş dönem altında tahlil edilmiştir. Amaç, Türk tarım sektörüne hakim olan politikaları, dönemin koşulları ile birlikte değerlendirmektir. Söz konusu politikaların etki ve sonuçlarını görmek amacıyla geniş bir veri seti kullanılmıştır. Sonuçlar tarım sektörünün ekonomi içindeki ağırlığının zamanla azaldığını göstermektedir. Ancak dezavantaj gibi görülen bu durum aslında Türkiye’nin tecrübe ettiği büyüme, gelişme ve modernleşme sürecinin kaçınılmaz bir sonucudur. Bununla birlikte, Türkiye’de tarım sektörü kırsal nüfus, tarımsal istihdam ve gıda arz güvenliği gibi nedenlerle, hala göz ardı edilemeyecek kadar büyük öneme sahiptir. Fakat Cumhuriyetin ilk dönemlerinden beri devam eden tarımsal arazilerin küçük ölçekli ve çok parçalı olması, verimsizlik ve girdilerde ithalata bağımlı olunması gibi yapısal problemler, Türk tarımının önündeki en büyük risk faktörleri olarak ön plana çıkmaktadır.
This paper sheds light on the transformation process of agricultural sector during the first century of the Republic of Türkiye. This transformation is of significance in many aspects due to its role in determination of Türkiye's political, sociological, and economic dynamics, including its turning points. Taking this into consideration, this paper analyzes Türkiye's agricultural policies within five periods. The aim is to evaluate dominant agricultural policies in the Turkish sector, considering the relevant context of each era. A comprehensive dataset has been used to understand the impact and outcomes of these policies. The findings show that the share of agricultural sector in the Turkish economy decreases steadily over time. However, this outcome, which may seem like a disadvantage, is actually an inevitable result of Türkiye's experiences in growth, development, and modernization. Nonetheless, the agricultural sector in Türkiye still holds significant importance due to rural population, agricultural employment food supply security and etc. However, structural issues since the early days of the Türkiye such as small and fragmented agricultural lands, low productivity, and dependence on imports for inputs have emerged as the most significant risk factors for Turkish agriculture.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|