Görüntüleme
414
İndirme
81
Sesli Dinleme
1
İslam’ın doğduğu dönemde Araplar Yahudi ve Hıristiyanları Ehl-i kitap olarak isimlendirmekte, onlara saygı duymakta, birçok konuda onlardan etkilenmekteydiler. Hz. Peygamber’le aralarındaki mücadelede fikrî açıdan yetersiz kaldıklarında Ehl-i kitap âlimlerini referans kaynağı olarak kullanmakta ve öğrendikleri bilgilere istinaden sordukları sorularla Hz. Peygamber’i zor duruma düşürmeye ve onu mağlup etmeye çalışmaktaydılar. Mekke döneminde Ehl-i kitapla Müslümanlar arasında çatışma yaşanmamıştı. Yahûdi âlimler Tevrat’la Kur’an arasındaki konu benzerliğini bildikleri Kur’an’ın hakikatleri anlattığını, Hz. Peygamber’in de hakkı tebliğ ettiğini ikrar ediyorlardı. Bazı âyetlerde Ehl-i kitap âlimlerinin bu doğru tutumları müşriklerin aleyhine referans kaynağı olarak kullanılmıştır. Söz konusu âyetlerde bu âlimler övülmüş, Hz. Peygamber için de bilgi kaynağı olarak gösterilmiştir. Konuyla ilgili âyetler bazı müfessirlerce bağlama ve nassın zahirine uygun olarak anlaşılmakla birlikte bazı âlimlerce nüzûl vasatı, süreci dikkate alınmadan açıklanmıştır. Bu âyetlerde Medine döneminde iman eden Abdullah b. Selâm ve arkadaşlarının anlatıldığı söylenmiştir. Bu çalışmada söz konusu yorumların doğruluk değeri Kur’an-siyer ilişkisi, esbâb-ı nüzûl rivâyetlerinin bir kısmının ictihadî olduğu bilgisi temelinde değerlendirilerek nassın asıl anlamının gölgede bırakıldığı ortaya konulacaktır. Özet: Tefsir, ilâhi hitabın anlaşılması çabası olduğu kadar vahiy sürecinde Müslüman, müşrik ve Ehl-i kitabın ilişkilerini, bu çerçevede yaşanan tecrübeyi de anlamak demektir. Bu konular Kur’an’da geniş ve açık bir şekilde anlatılmadığı için ayetleri anlamada hadisler, siyer, esbâb-ı nüzûl rivayetleri, sahabe ve tâbiîn görüşleri önem kazanmaktadır. Esbâb-ı nüzûl rivayetleri bazı problemler barındırdığı için klasik ulûmu’l-Kur’ân eserlerinde bu bilgilerin rivayet sîgaları ve hadis usulü temelinde değerlendirilmesi teklif edilmiştir. Bu yaklaşım birçok meselenin çözümünde etkili olmakla birlikte tüm sorunları halletmemektedir. Esbâb-ı nüzûl rivâyetlerinin âyetin gerçek sebebi olup olmadığı konusu ilk dönemlerden itibaren tartışılmaktadır. İbn Teymiyye (ö. 728/1328) Zerkeşî (ö. 794/1392) ve ed-Dıhlevî’ye (ö. 1176/1762) göre selef âlimlerden nakledilen “Bu âyet şu olay üzerine nazil olmuştur.” şeklindeki sözler âyetin bizzat o olay hakkında indiğini değil âyetin buna benzer bir konuda, benzer muhatap hakkında indiğini, bu konuyu dolayısıyla bu hükmü de kapsadığını anlatmaya matuf görüşlerdir. A. Nedim Serinsu ve A. Rıza Gül tarafından da bu duruma dikkat çekilmiş ve rivâyetler “gerçek nüzûl sebebi ve sanal/takdir edilen nüzûl sebebi” şeklinde ikiye ayrılmıştır. Bu husus bilinmediğinde riayetleri tahlil etmek, tercihte bulunmak içinden çıkılmaz bir hal alabilmekte, âyetlerin muhatapları, nüzul tarihleri, Mekkîlik ve Medenîlikleri konusunda problemler çıkabilmektedir. Âyetlerin ilk anlamı, muhatapları ve nüzûl vasatını öğrenmek isteyenler özellikle rivâyet ağırlıklı tefsirlerdeki birbirleriyle çelişen nakiller arasında tercih yapmakta zorlanmaktadır. Rivâyetleri doğru değerlendirmek ve isabetli tercihte bulunmak için siyer, nüzûl süreci, Mekkî-Medenî bilgisi, müşrikler ve Ehl-i kitap ile ilişkilerin gelişim aşamaları ve esbâb-ı nüzûl konusunda re’ye dayalı tefsîrî açıklamaların olduğunu bilmek bir çözüm yolu olmaktadır. Birbirleriyle çelişkili rivayetlerin ve yorumların olduğu konulardan biri de Abdullah b. Selâm ile ilişkilendirilen ayetlerdir. Medineli Yahudilerin ileri gelenlerinden olan Abdullah b. Selâm Hz. Peygamber Kubâ’ya vardığında yanına gelmiş, bazı sorular yöneltmiş ve doğru cevaplar alması üzerine bunların ancak bir peygamber tarafından bilinebileceğini söyleyerek Müslüman olmuştu. Onun Mekke döneminde ve h. 8. yılda iman ettiği iddia edilmekteyse de bu bilgiler muteber kabul edilmemiştir. Mekke döneminde çok yoğun olmasa da Yahudi ve Hristiyanlarla Müslümanlar arasında belirli diyaloglar, ilişkiler yaşanmaktaydı. Müslümanlarla Ehl-i kitap arasında herhangi bir çatışma yaşanmadığı için ilgili ayetlerde genellikle bunların âlimleri övülmekte, Hz. Peygamber ve müşrikler için referans kaynağı olarak da gösterilmekteydi. Mekkî bazı âyetlerde Yahudilerden hakka uyan, adil olanlardan; salihlerinden; Kitabın gereklerini yerine getirip, namazlarını kılan muslihlerin ecrini zayi edilmeyeceğinden; Kur’an’daki hakikatleri İsrailoğullarından âlimlerin bilmesinin müşrikler için bir delil olması gerektiğinden; Ehl-i kitabın Kur’an’ın ilahi bir kitap olduğunu bildikleri; Hz. Peygamber’e vahyedilen ayetler konusunda şüphesi varsa Yahudi âlimlere konuyu sorması; Yahudilerin Hz. Peygamber’in risaletinin gerçekliğine şahitlik edip inandığı; müşriklerin Hz. Peygamber’in risaletinin gerçek olup olmadığı konusunda Ehl-i zikre akıl danışmaları; kendilerine kitap verilenlerin Kur’an ile sevindikleri gibi hususlar anlatılmaktadır. Bu ayetlerin tefsirlerinde muhatapların Abdullah b. Selam, Abdullah b. Selâm ve arkadaşları, Hz. Muhammed’in ashabı, Selmân-ı Fârisî, Hz. Ali ve Ehl-i kitabtan Hz. Peygamber’i görüp iman edenler olduğu yönünde yorumlar yapılmıştır. Müfessirler Ehl-i kitapla yaşanan süreci yeteri kadar dikkate almadıkları için hidayete ermesinden önce nâzil olan ayetleri Abdullah b. Selâm ile ilişkilendirilmiştir. Hâlbuki Mesrûk (v. 63/683), Şa‘bî (v. 104/722) ve Said b. Cübeyr (ö. 94/713 [?]) nüzûl sürecini dikkate aldıkları için Mekkî ayetlerin Abdullah b. Selâm ile ilişkilendirilmesini reddetmişlerdir. Âyetleri Kur’an-siyer ilişkisi, nüzûl süreci temelinde değerlendirildiğimizde bazı müfessirlerin de belirtiği üzere muhatapların Kur’an’ın ve Hz. Peygamber’in risaletinin hak olduğunu bilen ve bunu îkrar eden Ehl-i kitap âlimleri olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda müfessirlerin gerçek esbâb-ı nüzûl olmayan rivayetlere dayanarak âyetlerin bağlamına, lafızlarına, nüzûl süreçlerine uygun olmayan yorumlar yaptıkları, muhataplarla ilgili bilgiler sınırlı olduğu için Abdullah b. Selâm’ın adını bir tür dolgu malzemesi olarak kullandıkları anlaşılmaktadır. Ehl-i kitabı genelleme yaparak hakikati gizlemeleri, İslam’a düşmanlıkları ve yaşanan savaşlar üzerinden değerlendirildiğimizde âyetlerde onlardan birilerinin övülmesi kabul edilebilir bir durum olmamaktadır. Hâlbuki Mekke’de Yahudi ve Hıristiyanlarla herhangi bir çatışma yaşanmadığı gibi hakikati dile getiren âlimler vardı. Bunlar gerektiğinde övülmekte, Hz. Peygamber ve müşrikler için referans kaynağı olarak da gösterilmekteydi. Ayrıca Medenî sûrelerde Ehl-i kitabı eleştiren, kötüleyen ayetlerde de onların bütünü değil söz konusu yanlışları yapanlar eleştirilmektedir. Bu örneklerde olduğu gibi âyetleri yerleşik algılarımız etkisiyle ve toptancı bir zihinle değil tek tek nüzûl süreci bağlamında değerlendirmemiz gerekmektedir. Aksi takdirde istenmeden yanlış sonuçlara gidilebilmektedir. Selefin Abdullah b. Selâm ile ilgili tarih ve zamana uymayan izahlarında anakronizme düştükleri iddia edilebilir. Ancak İbn Teymiyye, Zerkeşî ve ed-Dıhlevî’nin görüşlerini dikkate aldığımızda selefin bir anakronizmden ziyade âm lafızlar üzerinden tefsîrî, re’ye dayalı örnekleme tarzında görüşler ifade ettikleri anlaşılmaktadır. Selefin bu yorumları ayetlerin muhataplarıyla ilgili eldeki bilgilerin yetersiz olduğunu da göstermektedir. Selefin örneklemelerinde, açıklamalarında tarihî bilgi hatalarının olması onlardan nakledilen bilgilerin dikkatli bir şekilde incelenmesini, araştırmadan rivayetlere teslim olunmaması gerektiğini de göstermektedir. İctihada dayalı yorumları gerçek esbâb-ı nuzûl gibi kabul edenlerin anakronizme düştükleri ise açık bir hakikattir. Bu yönüyle esbâb-ı nüzûl rivayetlerinin belirtilen ilkeler doğrultusunda değerlendirilmesi, gerçek sebebi anlatan ve anlatmayanların ayırt edilerek aralarında tercihe gidilmesinin gerektiği anlaşılmaktadır.
At the time of the birth of Islam, the Arabs named the Jews and Christians as a book, respected them, and were influenced by them in many matters. by Hz. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, “When the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) came to pass, the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘When the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) came to pass, the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘When the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) came to pass, the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘When the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) came to pass, the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: They were trying to put the Prophet in a difficult state and defeat him. There was no conflict between the Muslims and the Book of Ehl-i during the Mekka period. The Jewish Qur’an is the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an, the Qur’an. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said that the truth was revealed. In some verses of the Qur’an, the Qur’an is used as a source of reference to the people of the Qur’an. In these verses, they are praised. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was a source of knowledge. Therefore, in the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) there are many verses of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and there are many verses of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and there are many verses of the Holy Prophet. In the Qur’an, the Qur’an says that the believers of the Qur’an and the believers of the Qur’an and the believers of the Qur’an and the believers of the Qur’an and the believers of the Qur’an. In this study, the true value of the comments will be revealed in the Qur’an-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur-sur. Summary: The interpretation means understanding the relationships between Muslims, Muslims and Muslims in the revelation process, as well as the experience experienced in this framework. The Qur’an says that the Qur’an is not clear, but that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear, and that the Qur’an is clear. In the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, “The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said, ‘The Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: This approach is effective in solving many problems, but it does not solve all problems. The question of whether the Qur’an is true or not is discussed from the beginning of the Quran. by Ibn Teymiyye (E. 728/1328) Zerkeşî (e. 794/1392) and ed-Dihlevî. 1776: “This is the Qur’an, which was revealed in the Qur’an. The words in the form are not that the Qur’an has come to the same thing, but that the Qur’an has come to the same thing, and that the Qur’an has come to the same thing, and that the Qur’an has come to the same thing, and that the Qur’an has come to the same thing. A. Nedim Serinsu and A. Rıza Gül also attracted this situation and the rivers were divided into two forms of "real reason and virtual/preciated reason". When this is not known, it is possible to evaluate the righteousness, preference, and to get out of it, the interlocutors of the verses, the dates of the nurses, the Mekkity and the Civilizations can come out of trouble. Those who want to know the first meaning of the verses, the interlocutors and the messengers, especially those who want to make a preference among the translations that contradict each other in the righteous interpretations. In the words of the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him), the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the Holy Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). One of the subjects with contradictory rivages and comments is the signs associated with Abdullah b. Salam. He is one of the greatest Jews in the Middle East, Abdullah B. Salam Hz. When the Prophet arrived in Cuba, he came to him, asked some questions and got the right answers, saying that these could only be known by a Prophet. If it is claimed that he believed in the time of Mekka and in the eighth year, this information has not been accepted. Although it was not very intense during the time of Mecca, certain dialogue and relationships between Jews and Christians and Muslims were underway. There is no conflict between the Muslims and the Ehl-i book in the related verses, often praised by their allies. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). In some verses, the judges who follow the righteous, the righteous, the good, the wages of the Muslims who fulfill the requirements of the Book and make their prayers will not be lost; the truth in the Qur'an, the knowledge of the wings from the children of Israel should be a proof for the Muslims; the people know that the Book is a divine book of the Qur'an. If the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) has a doubt about the signs revealed to the Jews, then ask the Jews about the subject. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was a witness to the truth of the Prophet (peace be upon him). The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) is the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) is the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). In these verses the interlocutors of Abdullah b. Salam, Abdullah b. Salam and his friends, Hz. Muhammad is the worship of Muhammad, the worship of Muhammad, the worship of Muhammad. Ali and Ehl-i from the book Hz. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) was seen and believed. The Qur’an was revealed in the Qur’an before the Qur’an was revealed in the Qur’an before the Qur’an was revealed in the Qur’an before the Qur’an was revealed. He is the one who gives righteousness, the one who gives righteousness, the one who gives righteousness, the one who gives righteousness, the one who gives righteousness, and the one who gives righteousness. 94 / 713 [?] The Qur’an revealed that the Qur’an was revealed in the Qur’an in the Qur’an in the Qur’an. They refused to be associated with Salem. The Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an, the Qur’an is the Qur’an. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) is the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). In this case, it is clear that the inspectors based on the true esbâb-i non-nûûl rivayet to the context of the verses, the words, the processes of the nûl do not fit the comments, because the knowledge of the interlocutors is limited, the name of Abdullah b. Salam is used as a kind of filling material. The Book of the Holy Spirit is the book of the Holy Spirit, and the Holy Spirit is the book of the Holy Spirit, and the Holy Spirit is the book of the Holy Spirit, and the Holy Spirit is the book of the Holy Spirit. But there were allies in Mecca who spoke the truth as no conflict with Jews and Christians. They are praised when needed. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). In the Book of the Holy Spirit, the Holy Spirit is not the Book of the Holy Spirit, but the Book of the Holy Spirit is the Book of the Holy Spirit, and the Book of the Holy Spirit is the Book of the Holy Spirit. As in these examples, we need to evaluate the verses with the influence of our insecticid perceptions and not with a large mind in the context of a single process. Otherwise, you can get the wrong result unwanted. It may be claimed that Selefin Abdullah b. Salam has fallen into anacronism in his untouched explanations concerning history and time. But when we consider the views of Ibn Teymiyye, Zerkeşî and ed-Dihlevî, it is clear that the views of the predecessor are expressed in the form of the explanation based on the re, on the other hand, on the other hand, on the other hand, on the other hand. This is the reason why the knowledge of the Qur’an is insufficient, and the knowledge of the Qur’an is not sufficient. In the examples of the Selefin, the fact that historical information errors in their statements indicate that the information transferred from them should be carefully examined, and that it should not be submitted to the reviews without investigation. Those who are the truth, who are the truth, who are the truth, who are the truth, who are the truth, who are the truth. It is clear that the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment of the judgment.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley