Özet:

Giriş: Akrilamid (ACR) suda çözünebilen, son yıllarda yaygın olarak araştırma konusu olan nörotoksik bir maddedir. Borik asit (BA) düşük yoğunluklarda alındığında toksik etki göstermeyen ve sistotoksik aktiviteye sahip bir bileşendir. Yapılan çalışmalarda BA’nın antioksidan etkilere sahip olduğu bildirmiştir. Biz de planladığımız bu çalışmada ACR’nin beyin dokusunda meydana getireceği toksik hasara karşı, BA’nın koruyucu etkinliğini incelemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada ortalama ağırlıkları 320-400 gram arasında 28 adet Wistar Albino cinsi erkek sıçanlar kullanıldı. Çalışmamızda ACR 14 gün süreyle 50 mg/kg doz ile intraperitonal (i.p.) olarak verilirken, BA ise 200 mg/ kg doz ile 14 gün boyunca gavaj yardımıyla oral (p.o.) olarak verildi. Grup 1 (n=7): Kontrol grubu olup, 14 gün boyunca herhangi bir ilaç uygulanmadı. Grup 2 (n=7): ACR grubu, Grup 3 (n=7): BA grubu ve Grup 4 (n=7): ACR + BA grubu olarak belirlendi. Sonuç: Serum TOS ve MDA analizi yapılan gruplar arasında karşılaştırma yapıldığında en yüksek MDA düzeyinin ACR grubunda olduğu izlendi. ACR+BA grubunun MDA düzeyinin ACR grubundan anlamlı derecede düşük görüldü. Tartışma: Yapılan çalışmalarda ACR farklı doz (50 mg/kg, 20 mg/kg) ve süreler ile uygulanmış ve böylece serum Il-1β, Il-6 ve TNF-α gibi proinflamatuar sitokin düzeylerinde önemli oranda artış olduğu izlenmiştir. Yazici S ve ark. da çalışmalarında BA’nın proinflamatuar özelliklerinin olduğunu gösteren bulguları işaret etmişlerdir. Bizde ACR toksisitesi durumunda serum MDA düzeylerinde bir yükselme olduğunu ve BA uygulandığında ise bu durumun düzeldiğini gözlemledik. Çalışmamızın sonucunda ACR uygulaması sonrası oluşan oksidatif stresin neden olduğu nörotoksisitenin önlenmesinde, BA’nın antioksidan özelliği sayesinde koruyucu etkinliğinin olduğunu saptadık

Anahtar Kelimeler: