Görüntüleme
17
İndirme
2
Eski Uygur Türkçesine ait metinlere bakıldığında katmanlar arasında zaman anlam ilişkisinin kurulmasına neden olan birçok morfeme ya da analitik formlara tanıklık edilmektedir. Bu morfemler içerisinde en çok dikkat çekenlerden birisi de {–gInçA}’dır. {-gInçA} morfemi tanıklık edilen en eski tarihî metinlerde -IncAyA kadar anlamında kullanılmış böylelikle bitim tümcelerinin oluşmasına neden olmuştur. Türk dilinin tarihî seyri içerisinde bahsi geçen morfemin birincil işlevinden uzaklaştığı ve bu işlevi tekrar kazanmak adına belirli bir analitik formun içerisine girdiği görülmektedir. Eski Uygur Türkçesi metinlerinde bir yandan {–gInçA} ve Fiil+{-gInçA}+kA tegi formu ile bitim tümceleri oluşturulurken diğer yandan {–gInçA} morfeminin farklı bir zaman anlam ilişkisi içerisinde olduğu görülmektedir. Özellikle Altun Yaruk’ta söz konusu morfemin –IncA anlamında kullanılması oldukça dikkat çekicidir. Tanıklık edildiği ilk metinden geç dönem Uygur metinlerine kadar semantik işlevinde görülen kimi değişimler, Fiil+{-gInçA} formlu tümcelerin sentaktik özelliklerinde de birtakım değişiklikleri beraberinde getirmiştir. Eldeki çalışmada oluşturulan korpustan yola çıkarak {–gInçA} morfeminin semantik ve sentaktik işlevinde görülen değişim ve gelişimler incelenecektir. Morfemin oluşturduğu birleşik yapılı tümceler, Birleşme ve Tür kuramının verilerine göre değerlendirilecektir. İlk tanıklık edildiği Eski Uygur Türkçesi metinlerinden geç dönem Uygur metinlerine ulaşana kadar {–gInçA} morfeminin oluşturduğu birleşik yapılı tümcelerin Birleşme ve Tür kuramındaki yeri incelenecektir. Böylelikle önce bitim daha sonra izleme tümcelerinin oluşmasına neden olan morfemin semantik işlevinde görülen değişime paralel olarak birleşme-tür özelliklerinin de değişebileceği görüşü açıklanacaktır.
When looking at the texts of the ancient Uyghur Turkish, many morphema or analytical forms are witnessed that lead to the establishment of the time meaning relationship between layers. One of the most notable among these morphems is {-GINCHA}. The morphemy was used in the earliest historical texts that were witnessed -IncAyA in the meaning of it; thus it caused the formation of end-tums. It appears that the Turkish language in its historical course has removed the aforementioned morphem from the primary function and has entered into a specific analytical form in order to regain this function. In ancient Uighur Turkish texts, on the one hand {-gInçA} and Fiil+{-gInçA}+kA are formed end-total forms while on the other hand {-gInçA} morphemy is in a different time meaning relationship. In particular, the use of the aforementioned morphemin in the meaning -IncA is quite remarkable. Some changes seen in semantic function from the first text it was witnessed to the late Uighur texts, also brought a number of changes in the synthetic characteristics of the Fiil+{-gInçA} form allcells. Starting from the corpus created in the hands of the study, the changes and developments seen in the semantic and synthetic function of the morphemia will be studied. The unified structures formed by the morphem will be assessed according to the data of the unification and type theory. From the ancient Uyghur Turkish texts in which it was first witnessed to the late period of Uyghur texts, the place of the unified structures formed by the morphemy {-GINÇA} will be examined in the unification and type theory. Thus, it will be explained the view that the combination-type characteristics may also change parallel to the change seen in the semantic function of the morphem that causes the formation of the follow-up tumors.
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
