Özet:

ÖZET Postmodern teknikleri eserlerinin temeline yerleştiren Orhan Pamuk, 1983’te yayımlanan ikinci romanı Sessiz Ev’de de bu tekniklerden sıkça yararlanmıştır. Bu bağlamda, romanda anlatımın tek bir kaynaktan ziyade çeşitli kaynaklar üzerinden yapıldığı çok-seslilik tekniği öne çıkmaktadır. Metnin çok katmanlı bir niteliğe kavuşmasını sağlayan bu teknikte anlatıcı, metin içinde sürekli değişmekte böylece roman Bahtin’in karnaval kavramında olduğu gibi mülevven bir yapıya bürünmektedir. Üstelik bu karnavalesk yapı, metnin ana mekânını oluşturan evin tasvirleri ve bu evde bir araya gelen üç kuşağın yaşadıkları olaylar çerçevesinde de desteklenmektedir. Öte yandan Pamuk, karnavalı çeşitlendirmek adına onun ayrılmaz bir parçası olan grotesk bedeni de işin içine katmıştır. Toplumun dışına itilmiş, şekil bozukluğunun yarattığı bir talihsizlikle yaşamaya mahkûm bırakılmış grotesk beden, yüce olanın hemen yanında durmasıyla söz konusu metni bir karnaval mekânına çevirmiştir. Buradan hareketle, bu çalışmada Sessiz Ev romanındaki grotesk bedenin konumu ve metin içindeki işlevi irdelenecektir.

Anahtar Kelimeler: