Özet:

Amaç: Parkinson hastalığı seyrinde hastaların üçte birinde demans görülmektedir. Buna bağlı olarak bakım veren yükünde artış meydana gelmektedir. Bakım verenlerde sıklıkla görülen yalnızlık, kişide depresyon, anksiyete ve somatik ağrı gibi zihinsel ve fiziksel ek risk faktörlerinin gelişmesine zemin hazırlar. Bu çalışmadaki amaç; Parkinson Demansı bakım verenlerinin günlük yaşamlarındaki yalnızlık düzeyini ortaya koymak ve bu düzeyin zihinsel (bellek) ve fiziksel (ağrı) yakınmalarıyla ilişkisini belirlemektir. Materyal ve Metod: Çalışmaya 48 Parkinson demansı bakımveren dahil edildi. Parkinson demansı hastalarının bakım verenlerine UCLA Yalnızlık Ölçeği, Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HAD), Öznel Bellek Yakınması Anketi (ÖBYA), Vizuel Analog Skala (VAS) ve Mini Mental Durum Değerlendirme Testi (MMDD) uygulandı. Bulgular: Bakım verenlerin yaş ortalaması 58.5 olup %68’i kadın cinsiyette idi. Bakım verenlerin büyük çoğunluğunun hastaların eşleri ve daha az oranda da çocukları olduğu görüldü. Analiz sonuçlarına göre kadın cinsiyetteki bakım verenlerin ağrı ve anksiyete düzeyi, erkek cinsiyetteki bakım verenlerden anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Hastaların MMDD puanları ile bakım verenlerin yalnızlık düzeyi ve bakım verme süresi arasında negatif yönde korelasyon belirlendi. Sonuç: Parkinson demansı bakım verenlerinin büyük çoğunluğunu kadın aile bireyleri oluşturmaktadır. Kadın bakım verenlerde somatik ağrı yakınmaları daha fazla görülmekte ve daha yoğun anksiyete yaşamaktadır. Ayrıca hastalarda demans düzeyinin ilerlemesiyle bakım verenlerin yalnızlık düzeyi artmaktadır.

Anahtar Kelimeler: