Views
46
Downloands
10
İlk örnekleri XIII. yüzyılda görülmeye başlayan divan edebiyatı altı yüzyıllık bir hayatiyetten sonra XIX. yüzyıldan itibaren çözülerek ömrünü tamamlamıştır. Tanzimat’ın ilanından sonra Osmanlı Devleti’nin yönünü Batıya çevirmesiyle dönemin yenilikçi aydınları tarafından divan edebiyatı ağır eleştirilere maruz kalmıştır. Kuralcı yapısı, tutucu geleneği, dilinin ağırlığı, hakikate ilgisizliği, toplumsal meselelere kayıtsızlığı, duygu, düşünce ve hayal dünyasının kapalılığı iddiaları bu eleştirilerin merkezini oluşturur. Edebiyat çevreleri divan edebiyatına yöneltilen bu itirazların ilk olarak Namık Kemal’in 1866 yılında Tasvîr-i Efkâr gazetesinde yayımlanan “Lisân-ı Osmânî’nin Edebiyatı Hakkında Bazı Mülâhazâtı Şâmildir” adlı makalesiyle başladığını ifade ederler. Bununla birlikte Türk edebiyatının ihmal edilmiş şairlerinden Yûsuf Hâlis tarafından 1854’de yazılan “Şeh-nâme- i Osmânî” adlı eserde yer alan 102 beyitlik “Vatan Kasidesi”nin 48-71. beyitleri arası toplam 25 beyitte divan edebiyatına karşı ağır tenkitler/ithamlar bulunmaktadır. Başka bir deyişle Yûsuf Hâlis, Namık Kemal’den yaklaşık olarak 22 yıl önce divan edebiyatını sert bir dille eleştirmiştir. Ona göre eski edebiyat şairleri kaside ve gazellerini menfaatleri için yazmışlardır şiirlerinde sürekli sevgiliyi, parayı, üst tabakayı dikkate almışlardır methettikleri şahsiyetleri şiirlerinde göklere dek çıkarmışlardır hep mecazi aşk vadisinde dolaşmışlar divanlarını sümbül, gül, sevgili ve şarapla doldurmuşlardır tuhaf sözlerle şiirlerini gösterişe boğmuşlardır Türkçeyi Arapça ve Farsça kelimelerle doldurmuşlardır. Yûsuf Hâlis bu eleştirilerinin ardından “Vatan Kasidesi”nde ideal bir şairde ve şiirde bulunması gereken özelliklere değinmektedir. Ona göre şairler, şiirlerinde “vatan” gibi kutsal bir konuya da yer vermelidir. Vatan temalı şiirleri okuyan çocukların karakteri olumlu yönde şekillenir. Şiirlerin terbiye edici özelliği olmalıdır. Devlete ve millete katkı sağlamalıdır. Taş kalplilerinin vicdanına bile tesir etmelidir. Vatanda yaşayan hem bilgisize hem de âlime seslenmelidir. Kötü işleri ayıplamalı, iyi işleri övmelidir. Hz. İsa gibi cansız bedenlere hayat vermeli, şiirleriyle Hz. Musa’nın ejdere dönüşen asası gibi okuyanı hareketlendirmelidir.
The first example is XIII. Divan literature began to be seen in the century after a six-century life of XIX. From the century, he has completed his life. After the proclamation of Tanzimat, with the direction of the Ottoman State to the West, the divan literature has been subjected to heavy criticism by the innovative lights of the time. The claims of the regulator’s structure, the preservative tradition, the weight of the language, the impartiality of truth, the impartiality of social affairs, the obsession of the world of feelings, thoughts and fantasies are the center of these criticisms. The literary circles point out that these objections to divan literature first began with Namık Kemal's 1866 article entitled "Lisân-i Osmânî's Literature's Some Mülâhazâtı Şâmildir" published in the Tasvîr-i Efkâr newspaper. Nevertheless, the ignored poets of Turkish literature, Yûsuf Hâlis wrote in 1854 in the work "Sheh-Nâme-i Osmânî" in 102 beits of "Vatan Kasidesi" between 48-71 beits, there are a total of 25 beits against divan literature. In other words, Yûsuf Hâlis criticized divan literature hard about 22 years ago from Namik Kemal. According to him, ancient literary poets have written their casides and their gazels for their interests; in their poems they have constantly taken into account the lover, the money, the upper layer; in their poems they have brought the characters they have metheted to the heavens; they have always walked in the valley of love; they have filled their divans with symbols, roses, lovers and wine; they have drowned their poems in the show with strange words; they have filled the Turkish with Arabic and Persian words. After these criticisms, Yûsuf Hâlis refers to the characteristics that should be found in an ideal poet and poet in the "Vatan Kasidesi". He says that the poets should also place a sacred subject in their poems, such as "the Fatherland". The character of the children who read poetry is formed in a positive direction. Poetry should have an educational character. They must contribute to the state and the people. The stone must even put into the conscience of their hearts. The people who live in the city must be informed and informed. You must take care of the bad things, and praise the good things. by Hz. He must give life to the unviolent bodies, like Jesus, with his poems. Moses is the one who has read the book, and the one who has read it.
Field : Filoloji; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
