Görüntüleme
7
İndirme
3
Bu makalede ilk olarak Türkiye’de çalışma sürelerinin ve aşırı çalışma oranlarının çeşitli gruplarda 2004-2019 döneminde nasıl değişim gösterdikleri ortaya konulmaktadır. İkinci olarak, çalışma sürelerinin gelir esneklikleri çeşitli gruplar için tahmin edilmektedir. Makalenin temel amacı Türkiye’de neredeyse yok mesabesinde olan çalışma sürelerine dönük literatürün oluşumuna bir katkı sağlamaktır. Bu amaçla 2004-2019 yılları için TÜİK Hanehalkı İşgücü Araştırması (HİA) verileri kullanılmıştır. Yıllık HİA verileri birbirleriyle uyumlu hale getirilerek birleştirilmiş ve yaklaşık 2 milyon gözlemden oluşan kapsamlı bir veri seti oluşturulmuştur. Çalışma sürelerinin ücret esnekliği en küçük kareler yöntemi kullanılarak tahmin edilmiştir. Elde ettiğimiz temel sonuçlara göre; 1) Türkiye’de çalışma süreleri ve aşırı çalışma oranları çok yüksektir ve 2) her ikisi de 2011-2019 döneminde önemli ölçüde gerilemiş olmakla birlikte, Türkiye her ikisinde de dünyada ilk sıralarda kalmayı sürdürmüştür. Yine, 3) Türkiye’de çalışma süreleri bilhassa az eğitimlilerde, düşük ücretlilerde ve erkeklerde daha yüksektir. Ayrıca, 4) çalışma süreleri ilgili süreçte en çok tam da bu gruplarda düşmüş ve böylece gruplar arası farklılıklar hatırı sayılır ölçüde azalmıştır. Dahası, 5) çalışma süreleri özel sektörde kamuya kıyasla çok daha yüksektir ve 6) 2011-2019 döneminde çalışma sürelerinde yaşanan gerilemenin neredeyse tamamı özel sektörde gerçekleşirken çalışma süreleri kamuda neredeyse hiç değişmemiştir. Öte yandan; 1) gelir esnekliği tam zamanlı ve ücretli çalışanlarda oldukça düşük ve negatiftir. Ayrıca, tam zamanlı ve ücretli çalışanlar için olmak üzere; 2) en yüksek ve en düşük gelir gruplarında gelir esnekliği epey düşük ve pozitif iken 3) diğer gelir gruplarında esneklik görece yüksek ve negatiftir.
In this article, we firstly analyze how working hours and overworking evolved for different categories/groups in Turkey during the 2004-2019 period. Second, we estimate income elasticity of working hours for various categories/groups. The main purpose of the article is to contribute to the formation of the literature on working hours in Turkey which is almost non-existent. For this purpose, we exploit TÜİK Household Labor Force Survey (HLFS) data for the years 2004-2019. We harmonized and combined the annual HLFS data to create a comprehensive dataset consisting of approximately 2 million observations. The wage elasticity of working hours was estimated using the ordinary least squares method. The main results we obtained are; 1) working hours and overworking rates are very high in Turkey and 2) although both decreased significantly in the period of 2011-2019, Turkey still ranks very high in both in the world. In addition, 3) working hours are particularly high for workers with less education, low income, and men. However, 4) working hours decreased the most for these very groups and thus the differences between the groups decreased considerably. Moreover, 5) working hours are much higher in the private sector than in the public sector, and 6) almost all of the decline in working hours in the 2011-2019 period occurred in the private sector, while working hours remained almost unchanged in the public sector. On the other hand; 1) income elasticity is very low and negative for full-time employees, In addition, for full-time and paid employees; 2) income elasticity is quite low and positive in the highest and lowest income groups, 3) and it is relatively high and negative in other income groups.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
