Abstract:

Bu çalışma, İngiliz Romantik yazarı Susan Evance’ın Melankoliye sonesini, melankolik yazıya hâkim olan yazar kişiliği ve bu kişiliğin melankolik zihninin temsili açısından analiz eder. Çalışma, örtük yazarın melankoliyi, günümüzün ve geçmiş dönemlerin melankolik yazarlarına özgü bir tür bozukluk ya da hastalıktan ziyade bir ruh hali olarak deneyimlediğini öne sürer. Bu nedenle, yazar melankoliyi şiirin anlatısında yaratıcı bir araç ve şiirsel bir ilham kaynağı ile Romantik bir yazar olarak kendini gerçekleştirmenin temel bir yolu olarak uygular. Bu melankolik ruh halinin edebi temsili böylelikle yazar kişiliğin kasıtlı olarak sadece kendi adına değil, aynı zamanda hem örtük hem de tarihsel okurlar adına da bilinçli bir biçimde melankoliye bürünmesine neden olur. Şiirsel kişilik, sanatsal potansiyelini ortaya çıkarabilmek ve kendini gerçekleştirebilmek amacıyla ötekinden kaçar ve toplumu reddeder; estetik sebepler ve edebi kaygılarla bilinçli melankolik bir kopuş yaşar. Bu durum melankolik ıstırabın bütüncül bir öznel deneyim olarak yalnızca kişisel bir sorun olmaktan ziyade daha çok toplumsal bir sorun haline gelmesine neden olur. Julia Kristeva ve Karen Horney’in terminolojisini baz alan bu çalışma melankoliyi metinsel bir mod ve öz-yabancılaşmayı ortadan kaldıran ancak bunun yanında toplumsal bir yabancılaşmayı beraberinde getiren geçici bir ruh hali olarak analiz eder.

Keywords: