Abstract:

İslâm öncesi Arap toplumu müşrik bir toplumdur. Müşrik olmanın temel şartı hiç şüphesiz Allah’a inanmış olmaktır. Çünkü müşrik demek, bir şekilde Allah’a inanan fakat bir yandan da ona ortak koşan kişi demektir. Mekke müşriklerinin “Allah” ismi ile O’na inandıkları, fakat ortak koştukları tarihi verilerle sabittir. İslâm öncesinde Arapların belli bir puta ya da birden çok puta tap­tıkları bilinmektedir. Rivayetlerde putların isimlerinden de söz edil­mekte, bununla birlikte onların, putların üstünde bir yüce tanrının bulunduğu inancını taşıdıkları ifade edilmektedir. Câhiliye Araplarında, Allah ve diğer tanrılar/putlar arasında hiyerarşik bir sistem vardır. Bu sistem içerisinde Allah, hiyerarşininüst noktasında yer almakta, günlük hayatla ilgili konularda rahatsız edilmemektedir. Diğer tanrıların Allah katında şefaat yetkisi olduğuna inanılır, Allah kral gibi görülürdü. Ancak hayatlarını şekillendiren ilahları Allah değil putlardı. Cahiliye dönemi putperestlik inancında her kabilenin bir putu olup, onun vasıtasıyla yüce varlığa ulaşılmaya çalışılırdı. Putlar genellikle taş, tahta ve madenden yapılıp malzemesine göre isim alırlardı. Arapların önemli putları Kâbe’de bulunur, putlar için kurbanlar kesilir, hac menâsiki de onlar merkezli ifa edilirdi. Anahtar Kelimeler: Cahiliye, Arap, Allah, Rivayet, Algı. 

Keywords: