Özet:

Halihazırda üretilmiş eserler üzerinden yeniden yorumlamalar yapmak 20. yüzyılın ikinci yarısında başlayan ve 21. yüzyıl sanatında sıklıkla kullanılan bir eğilim haline gelmiştir. Yeniden yorumlama, gerçekliği yeniden sorgulayan post-modern söylemlerin ortaya çıkardığı taklit, parodi, ironi ve pastiş gibi kavramlarla genişler. Taklit, belli bir örneğe benzeme çabasıdır. Parodi, biçim ve öz arasındaki ayrılıktan gülünç bir etki yaratan oyun türü olarak tanımlanır. İronide söylenmek istenen sözün tersi söylenerek, kişi veya olaylarla alay edilir. 1980’li yılların başından beri kullanılan ve ‘pastiş’ olarak adlandırılan Fransızca kökenli kavram ise, edebiyattan plastik sanatlara kadar birçok sanat disiplini üzerinde etkisini göstermiştir. ‘Öykünme’ olarak bilinen bu kavram, kısaca başka sanatçıların eserlerini taklit etme yoluyla meydana getirilen sanat eserini tanımlamaktadır. Bu çalışmada, sanat/tasarım-zanaat arasında çelişkili bir konumda yer alan seramik yapıtlar üzerinden pastiş kavramının incelenmesi amaçlanmaktadır. Seramik malzemenin endüstriyel kullanımının yanı sıra, bu ürünlerin sanatta güçlü anlatım biçimleri ile ne denli sunulabileceğinin gösterilmesi hedeflenmektedir. Anahtar Sözcükler: Çağdaş Sanat, Post-modernizm, Öykünme, Pastiş, Seramik.

Anahtar Kelimeler: