Abstract:

Bu makale, yakın geçmişte bilimsel çevrelerde hız kazanan ve önemi gittikçe artan posthümanizm konusunda ileri sürülen çeşitli akademik görüşler üzerinden oluşturduğu argümanlarla, teknoloji vasıtasıyla insanın fiziksel ve bilişsel kapasitesini artırmayı hedefleyen transhümanizm ile insan kavramının özünü sorgulayan posthümanizmi birbirlerinden ayırt edecek özellikleri tartışmaya açmaktadır. Donna Haraway, Katherine Hayles, Rosi Braidotti, Cary Wolfe ve Francesca Ferrando gibi, posthümanizmin temelini oluşturan ve alanda önde gelen kuramcıların metodolojilerini izleyerek, insan olmanın anlamı; organik bir bedenin sağlayacağı yaşam destek sistemleri olmaksızın insan bilincinin var olup olamayacağı; ontolojik, epistemolojik ve etik düzlemlerden bakıldığında varlığa, bilgiye ve tepkisel ya da ahlaki olarak davranışlarımıza yönelik anlayışımızı teknoloji yoluyla yeniden düzenleyip düzenleyemeyeceğimiz gibi kritik, felsefi sorulara odaklanmaktadır. Dolayısıyla, bu makale, ele aldığı konular ile; zihin/ beden arasındaki ayrılmaz ilişkinin öneminin altını çizmekte, yazı (bilgi) ile bedensellik arasındaki ikilemi sorgulamakta ve bir yandan James Tiptree, Jr.’ın Uzaktan Kumandalı Kız (1973) adlı kısa romanının posthümanist teknofeminist bir metin olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceği sorusuna yanıt ararken, diğer bir yandan da teknolojik gelişmeler, protez (eklenti) bedenler ve posthümanizmin feminist boyutları arasındaki dinamik ilişkileri incelemektedir.

Keywords: