Özet:

Farklı nitelikteki sosyal gruplara ait bireylerden oluşan bir toplumun refahı ve huzuru, ‘sosyal devlet’ perspektifinden bakıldığında sosyal politikaların varlık ve işlevleriyle ilişkilendirilmektedir. Sorumluluk bilinciyle hareket eden bir devlet, ihtiyaçlara yönelik oluşturacağı adaletli, eşitlikçi sosyal politikalarla vatandaşlarının haklarını koruyarak sorunlarına kalıcı çözümler getirebilecek; böylelikle huzuru ve refahı sağlayabilecektir. Sanayi Devrimi sonrasında çalışma hayatına katılarak daha görünür olan fakat sosyal haklara erişimi, erkeklerle olan ilişkileri üzerinden belirlenen kadınlara yönelik sosyal politikaların sistemli bir şekilde oluşturulması, Feminist Kadın Hareketi’yle mümkün olmuştur. Böylece ‘toplumsal cinsiyet’ kavramı, sosyal politikalara eklemlenmeyi başarmış ve kadınlar, öncelikle erkeklere tanınan vatandaşlık haklarını elde etmeye başlamışlardır. Uluslararası düzenlemelerle de kadının özgürlük, eğitim, sağlık, çalışma gibi haklara erişimi kolaylaştırılarak kendisini birey olarak hissedebilmesi amaçlanmaktadır. Bu düzenlemeler; insan hakları ve toplumsal cinsiyet eşitliği bağlamında ülkeleri harekete geçirmekte ve kamusal alanda önemli sonuçlar doğurmaktadır. Avrupa Birliği ile yapılan ortak çalışmalar neticesinde Türkiye’de de kadına yönelik algı olumlu yönde değişmeye başlamıştır. Fakat bugün, kadının yeniden aile kurumuyla anıldığı, eğitim, istihdam, özgürlük gibi konularda erkeğin gölgesine itildiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, sosyal politikaların önemli uygulama alanlarından biri olan ve çözümler noktasında hala sorunların yaşandığı kadına yönelik politikaları Türkiye boyutuyla ele almaktır. Uluslararası düzeyde yapılan değerlendirmelerden sonra özellikle Türkiye’de yoğun olarak sosyal politikaların gündeme geldiği 1980’ler ve sonrası irdelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: