Türk topluluklarında geçmişten bugüne ölümden sonrasında bir hayat olduğuna (ahiret), ölümün bir son olmadığına dair yaygın bir inanış bulunmakla beraber, ölümün geçici de olsa bir ayrılık olduğu gerçeğinden hareketle ölüme yönelik birtakım hazırlıklar da yapılmaktadır. Bu hazırlıklar ölmesi muhtemel kişiden çok geride kalacak insanları maddî ve manevî bakımdan rahatlatmak, bu anın duygusal etkisinden istifade ederek onları çeşitli yanlış tutum ve davranışlardan alıkoyabilecek nasihat ve tecrübeleri paylaşmak içindir. Kırgız Türklerinde de bazı fizyolojik ve psikolojik belirtilerden hareketle öleceğini anlayan kişinin ölmeden önce yakınlarını ve dostlarını çağırarak öğüt ve vasiyetlerini söylemesi öteden beri devam eden bir gelenektir. Kırgız sözlü kültür geleneğinde “kereez aytuu” ya da “Osuyat kıluu” olarak adlandırılan vasiyet söyleme geleneği, nazım ve nesir şeklinde hâlâ canlı bir şekilde muhafaza edilmektedir. Manas’tan bugüne Kırgız sözlü edebiyatında çokça kullanılan vasiyet söyleme geleneğinin en güzel örneklerinden birini de XIX. yüzyılda yaşayan Kırgızların meşhur şairi Arstanbek’in ‘Kereez’ şiirinde görmek mümkündür. Bu çalışmada Kırgızlarda ‘kereez aytuu’ (vasiyet söyleme) geleneğiyle birlikte, bu geleneğin en yetkin örneklerinden biri olan Kırgız zamane şairi Arstanbek’e ait ‘Kereez’ şiirinde öne çıkan temalar üzerinde durulacaktır.
In Turkish communities there is a widespread belief that there is a life from the past to the present, that death is not a end, and there is a series of preparations for death by movement from the fact that death is a temporary separation. These preparations are more likely to die than the person; they are intended to relax the people who will be behind, physically and spiritually, to share advice and experiences that can prevent them from various misconduct and behavior by taking advantage of the emotional effects of this moment. In Kyrgyz Turks, it is a tradition that has continued since the person who realizes that he will die by motion from some physiological and psychological symptoms before his death calling his relatives and friends to tell his advice and testament. In Kyrgyz verbal culture tradition, the tradition of saying the testament, called "Kereez aytuu" or "Osuyat kıluu", is still lively preserved in the form of Nazim and Generation. From Manas to today, one of the most beautiful examples of the tradition of testament speaking is the XIX. It is possible to see in the poem "Kereez" of the famous poet of the Kyrgyz people living in the century Arstanbek. In this study, along with the tradition of 'Kereez aytuu' in Kyrgyzstan, one of the most skilled examples of this tradition will be focused on the topics that appear in the poem 'Kereez' of the Kyrgyz time poet Arstanbek, one of the best examples of this tradition.
Alan : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|