Views
61
Downloands
15
Modernleşme, Batılı toplumların kendi iktisadî ve sosyolojik koşulları çerçevesinde biçimlenmiş uygarlık şekline tekabül eder. Bu uygarlığın temelinde dünyanın akıl yolu ile kavranması, ulus-devletler şeklinde bir siyasal düzen, sanayiye dayalı bir üretim ilişkileri biçimi, seküler bir gündelik hayat pratiği yatar. Bu uygarlık biçimi giderek kendi dışındaki coğrafyaları etkisi altına almaya başlamış ve tüm dünyaya yayılmıştır. Osmanlı-Türk toplumu da bu etkiye ilk maruz kalan coğrafyalardandır. Türkiye’deki modernleşmenin tarihin XVII. Yüzyıla kadar götürmek mümkündür. Askerî alanda başlayan modernizasyon hareketleri XIX. Yüzyılda giderek diğer alanlara da yayılmıştır. Bu toplumsal dönüşüm, Osmanlı-Türk toplumunda çeşitli tepkilere de neden olmuştur. Tüm bu gelişmeler düşünsel düzeyde de karşılı bulmuş, modernleşme Türk düşünce hayatında önemli bir tema haline gelmiştir. Siyasal alandaki çeşitli aktörler de modernleşme tartışmalarına göre çeşitli tavırlar almıştır. Türk siyasal yaşamında ideolojik düzeyde iki ana düşüncenin belirleyici olduğu söylenebilir. Bunlardan ilki, pratikte modernleşme anlamına gelen ancak modernleşmenin nasıl olacağına dair tartışmalarda -olumsuz çağrışımlara da imkân veren- Batılılaşma olgusudur. İkincisi ise, Batı’nın iktisadî, siyasal ve kültürel etkisini reddetme refleksinden kaynaklanan Bağımsızlıkçılıktır. Batıcılık ve Bağımsızlık ikiliği aslında birbiri ile iç içe geçmiştir. Bir anlamda, bu iki vektör, hem siyasal ideolojilerin şekillenmesini sağlamaktadır hem de aynı zamanda birbirlerinin karşıtlarının içine sızmaktadır. Cumhuriyet Devrimi, bu ikiliği yeni bir boyuta taşımıştır. Cumhuriyetle birlikte, bağımsız ulus-devlet kurulmuş, bir anlamda Batıcılık ile Bağımsızlıkçılık aynı potada erimiştir. Ancak bu durum çok uzun sürmemiş, tek-parti döneminde dahi çeşitli fikirler veya siyasal tavırlar içinde bu iki vektörün çatışması söz konusu olmuştur. Çok partili yaşama geçile birlikte, bu ikilik daha çok su yüzüne çıkmıştır. Ancak çalışmanın bir diğer tezi de, günümüz siyasal yaşamını belirleyen ideolojik pozisyonların 1960-80 döneminde oluştuğudur. Her ne kadar, çok partili yaşama geçeli 15 yıl olsa da, bu her düşünceye açık bir siyasal ortam doğurmamıştır. Böyle bir ortam 1960 sonrası oluşmuştur. Hemen her siyasal akım örgütlenmiş ve çeşitli düzeylerde görünür olmuştur. Dönemi tarif etmek için kullanılan sağ-sol çatışması, aslında yüzeydeki bir saflaşmayı gösterir. Oysa ideolojik derinliklere inildiğinde, birbirinden ayrıymış gibi duran siyasal pozisyonların Batıcılık-Bağımsızlıkçılık açısından değerlendirilmesi yapıldığında, aralarındaki mesafenin kısaldığı görülebilir. Tersine birbirine yakın duran ideolojik pozisyonların, Batıcılık-Bağımsızlıkçılık açısından değerlendirilmesi yapıldığında, aralarındaki mesafenin zannedilenden fazla olduğu fark edilecektir. Bunu açıklamak için seçilen dönemin, çalışmada iddia edilen tezlerin yeniden üretilmesinde, öncesi ve sonrasına göre bir farklılık taşıması gerekmektedir. 1960-1980 arası dönem hem Osmanlı-Türk modernleşmesinin ve Cumhuriyet Devriminin mirasını dönüştürmüştür hem de 1980 sonrasının siyasal tartışmalarına zemin oluşturmuştur. Çalışmada bu dönemin seçilmesinin nedeni budur. Bu iki anlayış aslında doğrudan herhangi bir siyasal akıma tekabül etmez. Bir anlamda, Osmanlı-Türk modernleşmesinin düşünsel düzeydeki en önemli mirası olarak, çeşitli siyasal akımlara belli ölçülerde sirayet etmiştir. Türk siyasal yaşamında, çeşitli siyasal akımları ve bu akımlarla ilişkilendirilebilecek görüşlerin tümünü birden kesen ve aynı zamanda kendi aralarında çatışan iki vektör vardır. Bunlar, ideolojideki ağırlıklarına göre siyasal düşünceyi diğerinin aleyhine bükerler. Saf Batıcılık olarak görülen düşünceler dahi Avrupa’yı çeşitli açılardan sorgularken, Bağımsızlıkçılık düşüncesini içe kapanmaya kadar götürebilen siyasal hareketler özünde Batı’nın aydınlanma düşüncesini taşır. Bu düşüncelere rengini veren unsur, hangisinin diğerinin aleyhine mevzi kazandığıdır. Bağımsızlıkçılığa yapılan vurgu, Batı’yı ve Batıcılığı hedef tahtasına koymakta, Batıcılığa yapıla vurgu ise geleneksel olanı dışlamaktadır. Bir anlamda bu iki vektör, söylemsel düzeyde birbirlerini yok etmeye çalışmaktadır. Ancak paradoksal olarak birbirlerinden de beslenmektedirler.
Modernization corresponds to the form of civilization formed in the framework of the Western societies’ own economic and sociological conditions. The foundation of this civilization is the understanding of the world by the way of reason, a political order in the form of nations-state, a form of industrial-based production relationships, a secular daily life practice. This form of civilization has become increasingly influenced by geographics outside of itself and has spread throughout the world. The Ottoman-Turkish society is one of the first geographics to be exposed to this impact. History of modernization in Turkey. It is possible to take up to a century. The modernization movement began in the 19th century. It has been spread throughout the century to other areas. This social transformation has also caused various reactions in the Ottoman-Turkish society. All of these developments have also been reflected on the mental level, and modernization has become an important topic in the Turkish thought life. Different actors in the political field have also taken different attitudes according to modernization discussions. In the political life of Turkey, it can be said that two main ideas are determining on an ideological level. The first of these is the fact of modernization in practice, but in discussions about how modernization will be – which also enables negative calls – the fact of Westernization. The second is the Independence, which is derived from the reflection of the rejection of the economic, political and cultural influence of the West. In fact, the independence and independence are both interconnected with each other. In a sense, these two vectors both ensure the formation of political ideologies and also penetrate into each other’s opponents. The Republican Revolution has moved this two to a new dimension. Together with the Republic, an independent nation-state was established, and in a sense, Baptism and Independence were eroded in the same pot. However, this situation did not last long, even in the one-party period, the conflict of these two vectors in various ideas or political attitudes was concerned. After a lot of party life passed together, the two came more on the face of the water. But another thesis of the study is that the ideological positions that determine today’s political life were formed in the 1960-80 periods. Although it has been a multi-party life for 15 years, this has not created a political environment open to all thought. Such a situation has occurred after 1960. Every political stream has been organized and visible at various levels. The right-left conflict used to describe the period, in fact, indicates a purification on the surface. However, when it goes down to the ideological depths, when the political positions that seem to be separated from each other are assessed from the point of view of Baptism-Independence, the distance between them may be shortened. When the opposite ideological positions are assessed from the point of view of Baptism-Independence, the distance between them will be more than thought. To explain this, the period chosen must be a difference in the re-production of the theses claimed in the study, before and after. The period between 1960 and 1980 transformed both the heritage of the Ottoman-Turkish modernization and the Republican Revolution and created the ground for political discussions after 1980. That’s why this time was chosen. These two concepts do not actually correspond directly to any political flow. In a sense, as an important heritage of the Ottoman-Turkish modernization at the mental level, it has in a certain extent influenced various political flows. In the Turkish political life, there are two vectors that cut all the different political flows and the views that can be associated with these flows and also conflict with each other. These, according to their weights in ideology, push political thought against the other. Even the thoughts that are seen as pure immersion question Europe from various aspects, while the political movements that can bring the idea of independence to the closure in the essence carry the idea of illumination of the West. The element that gives the color to these thoughts is that which one has a position against the other. The emphasis on independence puts the West and the West on the target table, while the emphasis on the West excludes the traditional. In a sense, these two vectors are trying to destroy each other at a speech level. But they are paradoxically eating each other.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
