Abstract:

1850-1900 döneminde Osmanlı Devleti'nin mali bakımdan iki büyük problemi vardır. İlki Galata bankerlerine olan ve bakiyesi devasa tutarlara ulaşan iç borçlar, diğeri ise tedavül değeri %5 oranına kadar azalmış olan bakır madeni paralardır. Osmanlı Devleti bu sebeple, yeni kurulan Osmanlı Bankası ismini kullanarak yeni bir kredi imkanı sağlamıştır. Bu süreçte iç borçlanma için çıkarılan kaimeler senelik %12,5 faizli olarak gerçekleşmiştir. Bu oran, bazı araştırmalarda yanlış bir biçimde %8 olarak zikredilir. Oysa bunlar %8 değil, sekizde bir oranında faiz vermektedir. Dış borçlar açısından inceleme yapılırsa İngiltere, Osmanlı İmparatorluğu’na en çok borç sağlayan ülkedir, onu sırayla Fransa ve Almanya izlemiştir. İç borçlanmalar ve dış borçlanmalar adeta rekabet unsuru olarak kullanılmış ve devlet bu şekilde daha uygun oranlarda borçlanmaya çalışmıştır Çalışma kapsamında iç borç oranları ve ticari faiz düzenlemeleri de incelenmiştir.

Keywords: