Özet:

Bu makale, üç bölümde Carrie (Brian De Palma, 1976) filminin “melankoli” kavramı üzerinden nasıl okunabileceğini açıklamaya çalışır. Makalenin ilk bölümü melankoli kavramında öne çıkan ve melankoliyi patolojik bir sorun olarak ele alan Antik Yunan teorisi Quattuor Humores ile bu teorinin kadın olma haliyle olan bağını tartışır. İkinci bölümde Carrie’nin melankolik karakter yapısı incelenir. Brian De Palma’nın kullandığı anlatım teknikleri ve mizansen öğeleri göz önünde bulundurularak, Carrie’nin bir kadın olarak melankoli teorisi içerisinde kendisine nasıl bir yer bulduğu araştırılır. Makalenin son bölümünde ise Carrie’nin melankolik karakterinin onu nasıl bir cadı temsiline dönüştürdüğüne odaklanılır. Melankolik karakter yapısına sahip olan tüm kadınları cadılıkla itham eden demonolog Johann Weyer’in sözlerine referans verilerek, Carrie’nin melankolik karakteri ve annesinin Carrie’ye dair suçlamaları incelenir. Tüm bu analizlerin sonucunda ise Carrie’nin sıra dışı bir genç kızdan cadılıkla suçlanan canavarımsı bir kadına dönüşümünün kaynağında yatan melankolik karakter yapısınıncan alıcı ipuçları mercek altına alınarak sonuca ulaşılır

Anahtar Kelimeler: