ASOS INDEKS
Views
11
Tüketim toplumunun son görünümü olan postmodern kültür, 20.yüzyılla birlikte değişen toplumsal alışkanlıkların da simgesi konumuna yükselmiştir. Postmodernizm ve postmodernizmde yer alan parçalanmışlıklar, bulmacalar ve eksiklikler yaşamın her noktasında tamamlanması gereken bir boşluk bırakmış ve geleneksel olan her şeyi, başta da değerleri alt üst etmiştir. Dolayısıyla gündelik hayat ve onun çeşitli temsilleri de değişmiştir. Sinema bilhassa 1980’lerden sonra bu değişime ayak uydurmuş, hem Türk hem de dünya sinemasında bağımsız filmler ön plana çıkmıştır. Mahremiyetin dönüşüm yaşadığı, sorgulayan ve davranışlarında aşırıya kaçan bireylerin donattığı çevre git gide insan hayatındaki değişiklikleri de kendi perspektifinden yansıtmaktaydı. Bu çalışmada Nuri Bilge Ceylan’ın Ahlat Ağacı filmi ele alınmış, postmodern perspektiften gündelik yaşamın ne şekilde filmde eleştirildiği üzerinde durulmuştur.
Postmodern culture, which is the last aspect of consumer society, has become a symbol of the changing social habits with the 20th century. Postmodernism and the fragmentations, puzzles and deficiencies in postmodernism left a gap that must be completed at every point of life and turned everything traditional, especially values upside down. Therefore, daily life and its various representations have also changed. Especially after 1980s, cinema kept pace with this change and independent films came to the fore in both Turkish and world cinema. The environment, which was transformed by privacy, questioned by the individuals who questioned and behaved excessively, reflected the changes in human life from its perspective. In this study, Nuri Bilge Ceylan’s Ahlat Ağacı (Film of the Tree of Ahlat) is discussed, and from a postmodern perspective, how life is criticized in the film is emphasized.
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
