Özet:

Kuruluşundan bu yana Türkiye Cumhuriyeti sahip olduğu coğrafi konumu ve stratejik önemi nedeniyle önemli göç hareketlerine şahitlik etmiştir. Ortadoğu, Asya ve Avrupa’nın kesiştiği bir yerde olan Türkiye, kuruluşundan bugüne sadece transit ülke değil hedef ülke konumunda da olmuştur. 1923’te kurulması ile beraber ulus devlet yapısını oturtmaya çalışan Türkiye göç politikasını da uzun yıllar bu yönde düzenlemiştir. Yakın coğrafyasında yaşanan savaşlar nedeniyle Türkiye birçok göç hareketlerine maruz kalmış ve göçün getirdiği şartlara göre yasal düzenlemelerini yapmıştır. Özellikle 1990’lı yıllardan sonra Türkiye’ye komşu ülkelerde savaş ve çatışma ortamının artması kitlesel göçleri meydana getirmiş ve Türkiye’yi sığınılan veya transit olarak kullanılan ülke haline gelmiştir. 2011’de Arap Baharı kaynaklı Suriye’de başlayan çatışmalar sonucu kitlesel göç hareketi ise Türkiye Cumhuriyeti’nin 100 yıllık tarihsel sürecinde en etkili kitlesel göç hareketi olmuştur. 2014’ten bu yana dünyada en fazla sığınmacıyı barındıran ülke olan Türkiye bu durumdan birçok yönden etkilenirken göç yönetimi açısından yeni yasal düzenlemelere olan ihtiyaç ortaya çıkmıştır. Bunun sonucu olarak Türkiye göç yönetiminde büyük dönüşüm içine girmiştir. 2013 yılında yasalaşan Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu Türkiye Cumhuriyeti tarihinde göçün yönetilmesi açısından en kapsamlı düzenleme olmuştur. Bu çalışmada 100. yaşını kutlayan Türkiye Cumhuriyeti’ne yönelik tarihsel süreçte göç hareketleri ve bu doğrultuda yapılan yasal düzenlemeler incelenmiştir

Anahtar Kelimeler: