Görüntüleme
46
İndirme
11
Klasik Türk edebiyatına ait eserlerin önemli bilgiler ihtiva eden “Sebeb-i Te’lîf” bölümlerinde eserin telif ya da tercüme olduğuna dair yazarların beyanlarındaki tutarsızlık, eser üzerinde çalışma yapan araştırmacıları yanlış şekilde yönlendirmektedir. Bundan dolayı eserle alakalı isabetli tespitler yazarın kendi beyanından ziyade eseri kurgularken hangi yollara başvurduğu ve eserin muhtevası incelendiğinde daha iyi ortaya çıkmaktadır. 16. yüzyılda yaşamış olan Vâhidî’ye ait Saâdetnâme adlı eser de Vâhidî’nin beyanıyla telif yani özgün bir eser gibi gözükmektedir. Fakat eser üzerinde yapılan araştırmalar neticesinde Saâdetnâme’nin orijinal bir kompozisyon değil “telif-tercüme” bir eser olduğu ortaya çıkmıştır. 24 bölümden oluşan Saâdetnâme’nin 20 bölümü, müellifi belli olmayan Farsça Pend-i Pîrân adlı eserden aynen tercüme edilmiştir. Vâhidî’nin özgün katkılarıyla da esere önsöz ve hâtime gibi bölümler, beyt, kıta, mesnevi, nazm gibi manzum parçalar ve son bâba 98 ek hikâye eklenerek eser hacim olarak genişletilmiş, edebî olarak geliştirilmiş ve eserin telif yönü bu şekilde oluşturulmuştur. Bu çalışmada Vâhidî’nin hayatı ve eserlerinden kısaca bahsedildikten sonra kaynakların ışığında “telif” ve “tercüme” kavramları üzerinde durulmuş, Saâdetnâme’nin tercüme edilme stratejisi ve “telif-tercüme” formuna nasıl geldiği hem kaynak hem de erek metinden örneklerle ele alınarak açıklanmıştır.
In the “Sebeb-i Telif”, or “Reason for Writing” sections of works in the Turkish canon of classical literature, authors’ declarations that the work is original or translated can mislead researchers. Accurate conclusions related to the literature emerge better when the author’s ways of constructing the work and the content of the work are examined, rather than their own statements of originality. Saadetname, by the 16th-century writer Vahidi, seems to be original, according to Vahidi’s declaration. However, as a result of research, it has been revealed that Saadetname is an “original-translated” work. Twenty chapters of Saadetname have been translated from a Persian work, Pend-i Piran, the author of which is unknown. With Vahidi’s original contributions, the original form of the work was changed by adding introductions and conclusions, verse pieces and 98 additional stories. In this study, after briefly outlining Vahidi’s work and life, the terms “original” and “translation” are examined in the light of the sources and translation strategy of Saadetname. We explain how it came into the form of “original-translation”, with reference to examples from the work.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
