Görüntüleme
13
İndirme
3
İslam düşüncesi, hangi gelenek içerisinde yer alırsa alsın on ikinci yüz-yıldan sonraki düşünürlerin önemli bir kısmının İbn Sînâ (ö. 428/1037) şârihi olduğu bir sürecin içerisinden geçti. Bu olgu Fahreddîn er-Râzî’nin (ö. 606/1210) sorunsallaştırma kabiliyetiyle birleşince, onun eleştirel okumaları, kendisinden sonraki kuşakları meşgul edecek aporiaları su yüzüne çıkarıp çözülmeyi bekleyen birer probleme dönüştürdü. Gerek ontoloji, epistemoloji ve aksiyolojinin kesiştiği birçok hususla yakından ilintili olması gerekse İslam düşünce geleneklerinin varlık anlayışlarının doğrudan yansıdığı bir problem alanı olması açısından bilginin mahiyeti, bunlar arasında önemli bir yere sahiptir. Râzî başta olmak üzere birçok düşünürün çözümlemelerinde görüldüğü üzere, Meşşâî felsefede bilginin ontolojisi, mahiyeti ve kategorisi, sistemin bütünü dikkate alındığında önemli meydan okumalarla karşılaşmaya elverişli unsurlar içermektedir. Buna bağlı olarak Şemseddin İsfahânî (ö. 749/1349), Teftâzânî (ö. 792/1390), Seyyid Şerîf Cürcânî (ö. 816/1413), Ali Kuşçu (ö. 879/1474), Devvânî (ö. 908/1502), Sadreddîn Deştekî (ö. 903/1498) gibi düşünürler gerek sorunun tespiti ve imalarının açığa çıkarılması gerekse çözüm teklifleri açısından tartışmayı daha ileri bir noktaya taşımışlardır. Elinizdeki çalışma işte bu birikimi tevarüs eden on altıncı yüzyıl düşünürü Kutbüddin el-Îcî’nin (ö. 955/1548) soruna yaklaşım biçimini analiz etmeyi amaçlamaktadır. Değerlendirmelerini özellikle Ali Kuşçu’nun, Devvânî’nin ve Deştekî’nin konuyla ilgili yorumları üzerinden yapan Îcî, bu düşünürlerin kategori sorununun çözümüne dair tekliflerini analiz etmek ve kendi yaklaşımını ortaya koymak suretiyle önemli katkılar sunmaktadır. Bu bağlamda Îcî, Ali Kuşçu’nun husûl-kıyâm ayırımını, Deştekî’nin dönüşüm teorisini çeşitli açılardan sorunlu bulmaktadır. Filozofların sisteminde bilginin gerçek anlamda nitelik kategorisinde yer alamayacağına dair Devvânî’nin iddiasının da tatmin edici olmadığını düşünen Îcî, hariçte var olan türsel hakikat ile fert arasındaki ilişkiyi yorumlayarak kategori sorununun çözümü için araçsallaştırmakta ve nesnenin mahiyetine özdeş olan cevherî anlamın, nefste araz olarak bulunan bilginin zihnî varlığa sahip bir parçası olabileceğini öne sürmektedir.
The Islamic thought, regardless of which tradition it is included, is a significant part of the believers after the twelve centuries. 428/1037) has passed through a process in which he was a sheriff. This is the case of the righteous. 606/1210) Combined with the ability to problematize, his critical readings transformed the apories that will engage the next generations into the water and a problem waiting to be solved. If the need must be closely related to many aspects in which ontology, epistemology and acciology intersect, the importance of knowledge has an important place among them in terms of the fact that Islamic thinking traditions are a problem area directly reflected by the concepts of existence. As seen in the interpretations of many thinkers, including the Razi, the ontology, the nature and the category of knowledge in the Meshai philosophy contains elements suitable to encounter important challenges when taken into account the whole of the system. And that is because of the wrath of the wrath. 749 / 1349 (Tehftâzânî) 792/1390), Seyyid Sherif Cürcânî (E. 816/1413), Ali Kuşçu 879/1474), Devvânî (E. 908/1502, Sadreddîn Deştekî Those who think like 903/1498) have moved the discussion to a further point in terms of the proposals for solution, if it is necessary to identify the problem and reveal their imagery. This is the work of the sixth century thinker Kutbüddin al-Icî which has this accumulation of knowledge. 955/1548) is intended to analyze the approach to the problem. The ICC, which makes their evaluations especially through the comments of Ali Kuşçu, Devvânî and Deştekî on the subject, offers significant contributions by analyzing the proposals of these thinkers on the solution of the category problem and by revealing their own approach. In this context, Icî finds the distinction of Ali Kuşçu's husul-kiyam, the theory of Deştekî's transformation problematic from various points of view. In the system of philosophers, the claim of Devanî that knowledge cannot be included in the true category of qualities is not satisfying, the Icî explains the relationship between the existing kind of truth and fert by interpreting the problem of the category and suggests that the covert meaning that is identical to the substance of the object may be a part of the intellectual existence of the knowledge found in the spirit as a land.
Islamic thought, no matter what tradition it belonged to, went through a process in which almost all thinkers after the twelfth century were also commentators of Avicenna (d. 428/1037). When this phenomenon combined with Fakhr al-Dīn al-Rāzī's (d. 606/1210) ability to problematize, his critical readings revealed the aporias and turned them into problems which would occupy the thinker’s mind after him and waiting to be solved. The quiddityof knowledge has an important place among these, both in terms of being closely related to many issues where ontology, epistemology and axiology intersect and being a problem area where the Islamic intellectual traditions’ conception of existence is directly reflected. As seen in the analyses of many thinkers, notably Râzî, the ontology, quiddity and category of knowledge in Avicennian philosophy contain elements that are conducive to encountering important challenges when the system as a whole is taken into consideration. Accordingly, scholars like Shams al-Dīn al-Isfahānî (ö. 749/1349), al-Taftāzānī (ö. 792/1390), al-Sayyid al-Sharīf al-Jurjānī (ö. 816/1413), Alî al-Qūshjī (ö. 879/1474), al-Dawwānī (ö. 908/1502), Sadr al-Dīn al-Dashtakī (ö. 903/1498) have taken the discussion to a further point both in terms of identifying the problem and revealing its implications and proposing solutions. This study aims to analyze the sixteenth-century thinker Kutb al-Dīn al-Ījī’s treatment of this problem who inherited the debates of past on the matter in question. He carries out his evaluations especially through the Alī al-Qūshjī (ö. 879/1474), al-Dawwānī (ö. 908/1502) and al-Dashtakī’s comments on the subject. He makes important contributions by analyzing these scholars’ solution offers con-cerning the problem of categorical status of knowledge and putting forward his own approach. He thinks that Alī al-Qūshjī’s distinction between realization (husūl) and subsistence (qiyām), al-Dashtakī’s theory of transformation and al-Dawwānī’s offer to not put the knowledge under the category of quality are problematic from various aspects.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
