Günümüz öğretim programlarında üst düzey düşünme becerileri gelişmiş, seçici ve üretken bireyler yetiştirilmesine katkı sağlayacağına inanılan yaklaşımlar benimsenmektedir. Bunlardan bir tanesi de problem kurma yaklaşımıdır. İlkokul matematik öğretim programlarında bile yer alan bu yaklaşımda öğrenciler, verilen problemler üzerinde değişiklikler yapabilmekte ya da kendileri yeni problemler oluşturabilmektedir. Matematik disiplininde üzerinde birçok çalışmanın yapıldığı bu yaklaşım, matematik gibi algoritmik sayısal problemler içeren fen öğretiminde kullanılmamaktadır. Bu eksikliğin dikkate alınmasıyla yürütülen bu çalışmada Temel Matematik dersinde problem kurma ile ilgili bilgileri edinmiş olan sınıf öğretmeni adayları ile Fen Öğretimi dersinde problem kurma çalışmaları yürütülmüş ve uygulamaların adayların yaratıcı düşünme becerilerine etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Tek grup öntest-sontest modelinin kullanıldığı araştırmada adaylarla çeşitli problem kurma durumları gerçekleştirilmiş ve bunlar sınıf ortamında değerlendirilmiştir. Uygulamalardan önce ve sonra uygulanan “Yaratıcı Düşünme Becerileri Ölçeği” Whetton ve Cameron 2002 tarafından geliştirilmiş ve Aksoy 2004 tarafından olarak Türkçeye uyarlanmıştır. Bu çalışmada iç tutarlılık katsayısı Cronbach Alfa .72 olarak hesaplanan ölçekten alınan test puanlarının ortalamaları karşılaştırıldığında adayların yaratıcı düşünme becerilerinde anlamlı bir artış olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuca dayalı olarak problem kurma yaklaşımının fen öğretiminde kullanılması durumunda bireylerin yaratıcı düşünme becerilerinin gelişmesinde etkili olduğu ve bu yaklaşımın fen öğretiminde de dikkate alınması gerektiği ifade edilebilir.
Today’s curricula adopts approaches that are believed to contribute to the training of advanced, selective and productive individuals with high-level thinking skills. One of these is the problem-making approach. In this approach, even included in primary mathematics teaching programs, students can make changes to the given problems or create new problems themselves. This approach, in which many studies have been done on the mathematics discipline, is not used in the science teaching that contains algorithmic numerical problems such as mathematics. This lack was taken into account in this study, with the class teacher candidates who have acquired the knowledge of problem-making in the Basic Mathematics course and the problem-making studies in the Science Teaching course were carried out and the impact of the practices on the creative thinking skills of the candidates was tried to determine. The study, which used the one-group predest-sontest model, carried out various problems with the candidates and they were evaluated in the class environment. The "Creative Thinking Skills Scale" applied before and after applications was developed by Whetton and Cameron in 2002 and adapted to the Turkish by Aksoy in 2004. In this study, the internal consistency ratio is Cronbach Alfa. Comparing the average of the test scores taken from the scale calculated as 72, it was found that the candidates had a significant increase in their creative thinking skills. Based on this conclusion, it can be stated that when the approach to problem-making is used in the teaching of science, it is effective in the development of the creative thinking skills of individuals and that this approach should be taken into account in the teaching of science.
Field : Eğitim Bilimleri
Journal Type : Ulusal
Relevant Articles | Author | # |
---|
Article | Author | # |
---|