Özet:

Osmanlı Devleti, 19. yüzyılın başından itibaren birçok sıkıntıyla karşılaşmış ve başta Sultan III. Selim olmak üzere tahta çıkan padişahlar çeşitli çözüm yolları aramışlardır. Tanzimat’ın ilanıyla birlikte siyasî askerî, idarî, malî ve sosyal alanların tamamında daha etkili bir şekilde yenilik ve modernleşme çabasına girişilmiştir. Devletin içte ve dışta birçok sıkıntı içinde bulunduğu bir sırada tahta çıkan Sultan II. Abdülhamid, bu sıkıntıları çözmek ve devleti güçlü hale getirmek için bu çabayı sürdürmüş ve merkezi modernleşmenin yanında taşranın da gelişmesini hedeflemiştir. Bu doğrultuda 1880 yılında vilayetlerin genel durumuna ve ihtiyaçlarına dair raporlar istenmiştir. Layiha olarak isimlendirilen bu raporlardan bir tanesi de Kastamonu vilayetine ait olanıdır. 18 Eylül 1880 tarihli layihada, vilayetin eğitimi başta olmak üzere ziraat, sanayi, liman ve iskeleler, yol ve nehirler, ahalinin sağlık şartları, asayiş ve hapishaneler, ormanlar ve Ereğli maden işçilerine dair birçok alandaki mevcut durumu ve eksiklikleri ifade edilerek bu konulardaki düzenleme ve gelişmeler için neler yapılacağına dair fikirler beyan edilmiştir. Vilayetin gelişmesini sağlayacak olan bu fikirlerin gerçekleşmesi, devlete fayda sağlayacağı gibi Kastamonu ahalisinin de refah seviyesini artıracaktır.

Anahtar Kelimeler: